Ρώσος καλλιτέχνης From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Κόζιν Συμεών του Λεονίντ (αγγλικά: Simon Leonidivitch Kozhin) (ρωσικά: Семён Леони́дович Кожин) γεννήθηκε στις 11 Μαρτίου 1979 στη Μόσχα και θεωρείται σύγχρονος καλλιτέχνης. Μέλος της Δημιουργικής Ένωσης των Ρώσων Καλλιτεχνών IFA.[3] και του Διεθνούς Ταμείου Τέχνης.[4]
Συμεών Κόζιν | |
---|---|
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Семён Кожин (Ρωσικά) και Кожин Семён Леонидович (Ρωσικά) |
Γέννηση | 11 Μαρτίου 1979 Μόσχα, Ρωσία |
Εθνικότητα | Ρωσικής |
Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Ομοσπονδία |
Σπουδές | Fine Arts Academy in Moscow[1] και Moscow Academic Art Liceum[1] |
Ιδιότητα | ζωγράφος, Βικιπαιδιστής, σκιτσογράφος, καλλιτέχνης γραφικών τεχνών[2] και ηθοποιός[2] |
Κίνημα | Ρεαλισμός και Ιμπρεσιονισμός |
Είδος τέχνης | Ζωγραφική, χαρακτική |
Καλλιτεχνικά ρεύματα | ρεαλισμός |
Σημαντικά έργα | Ιβάν Κουπάλα. Μαντεία με τα στεφάνια, Ρωσικό κυνήγι, Νέα Αλβιών. Το πλοίο «Χρυσό ελάφι» του Φράνσις Ντρέικ |
Ιστοσελίδα | www.kozhinart.com |
Υπογραφή | |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κόζιν Συμεών του Λεονίντ γεννήθηκε στη Μόσχα, στις 11 Μαρτίου του 1979. Ο πατέρας του, Κόζιν Λεονίντ του Αρκάντι, ήταν μηχανικός και η μητέρα του, Κόζιν Ιρίνα του Μιχαήλ του γένους Νταϊσούτοβα, ήταν δασκάλα αγγλικής γλώσσας. 1986–1988: Υποδύθηκε ρόλους σε επεισόδια διαφόρων ταινιών που γυρίστηκαν στον κινηματογραφικό στούντιο «Γκόρκι».
1988-1990: Παράλληλα με τις σπουδές του στο σχολείο, παρακολουθούσε μαθήματα στο Σχολείο Καλών Τεχνών στην περιοχή Κρασνοσπρέσνενσκι στη Μόσχα. Το 1990 γράφτηκε στο Ακαδημαϊκό Λύκειο Καλών Τεχνών της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Ρωσίας στη Μόσχα. Μαζί με τους συμμαθητές του, πραγματοποίησε εξάσκηση στη ζωγραφική σε διάφορες περιοχές της Ρωσίας (Βελίκιε Λούκι, Ριαζάν, Σολοβκί, πόλεις του «Χρυσού Δακτυλίου» της Ρωσίας). Ως πτυχιακή εργασία παρουσίασε μια σειρά από εικόνες στην «Πλήρη ιστορία της Ρωσίας».
1997: Εγγράφεται στη Σχολή Ζωγραφικής της Ακαδημίας Ζωγραφικής, Γλυπτικής και Αρχιτεκτονικής της Ρωσίας. Το 2001 του αναθέτουν την εκπόνηση του μικρού πίνακα «Γιορτή». Σχεδίασε και εκπόνησε δύο εκδοχές του πίνακα «Απόκριες. Αποχαιρετισμός του χειμώνα». Το 2002 σπουδάζει στο εργαστήριο ζωγραφικής τοπίων υπό την καθοδήγηση του Αλεξάντρ Αφόνιν του Πάβελ. Το 2003 παρουσιάζει ως πτυχιακή εργασία τον πίνακα «Ιερά Μονή Θεράποντος».
Από το 2000 συμμετέχει ενεργά σε εκθέσεις. Φιλοτεχνεί τοπία, νεκρή φύση, πίνακες με απεικόνιση καθημερινής ζωής και σκηνών από την ιστορία. Ως υλικό χρησιμοποιεί την υδατογραφία, γκουάς, ακρυλικά χρώματα, λαδομπογιά και τέμπερα. Την παρούσα στιγμή ζει και εργάζεται στη Μόσχα. 2001-2002: Ταξιδεύει για τέχνη στην Αγγλία. Εκπονεί μια σειρά από σχέδια με τοπία του αγγλικού χωριού Χάντενεμ (Μπακιγκεμσίρ).
2004: Διακοσμεί με εικόνες σε ακριλικά χρώματα το βιβλίο-βιογραφία του πασίγνωστου ιταλού τενόρου Λουτσιάνο Παβαρότι, το βιβλίο εκδόθηκε στην Κορέα. Φιλοτεχνεί μια σειρά από γραφικά σκίτσα για παραμύθια των αδελφών Γκριμ Ραπουνζέλ και Χάνσελ και Γκρέτελ.
2005-2015: ταξιδεύει πολύ στη Ρωσία (περιοχή της πόλης Τβερ, περιοχή της πόλης Καλούγκα, Χρυσός Δακτύλιος, Ουράλια), μεταβαίνει στο εξωτερικό (Αγγλία, Μάλτα, Ιρλανδία, Ελβετία, Ελλάδα, Τουρκία, Ισπανία, Ιταλία και άλλες χώρες), όπου φιλοτεχνεί μια σειρά από πίνακες. [5] Κύρια θέση στην τέχνη τού Κόζιν καταλαμβάνει το τοπίο της έμπνευσης, κυριαρχεί το δυνατό σκίτσο ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν λεπτοί συνδυασμοί χρωμάτων σε μοβ και γαλάζιες αποχρώσεις. Στο έργο του συνδυάζονται παρατηρήσεις της φύσης και σκέψεις πάνω σε χρώματα και πλοκή. Από καιρό σε καιρό χρησιμοποιεί τη φαντασία του, απεικονίζοντας καθημερινές σκηνές και την ιστορία τους.[6]
Ανάμεσα στα πολλαπλά τοπία της Μόσχας, της Αγίας Πετρούπολης και του Κολομένσκοε, στις σκηνές της καθημερινής ζωής και της ιστορίας και στα σκίτσα που φιλοτέχνησε την περίοδο 2000-2015, συγκαταλέγονται τα έργα: «Στενό Γκρανάτνι», «Ιβάν Κουπάλα. Μαντεία με τα στεφάνια», «Στο μοναστήρι Νοβοντέβιτσι», «Ρωσικό κυνήγι», «Νέα Αλβιών. Το πλοίο «Χρυσό ελάφι» του Φράνσις Ντρέικ»[7], «Βαλάαμ. Δρυμός», «Απόκριες. Αποχαιρετισμός του χειμώνα. «Γεροβαλανιδιά στο Κολομένσκοε», καθώς και «Μαντεία των Φώτων», «Κυνηγός», «Θέα στη Μόσχα με έναν ουρανοξύστη» κ.ά. Ο ζωγράφος παροτρύνεται από τη θέα της νυχτερινής πόλης, τα έργα του περιέχουν νότες ανησυχίας και έντασης στη μέθοδο απεικόνισης, που προκαλούνται από την επίδραση των εμπρεσιονιστών, εμφανίζεται μια ολόκληρη σειρά από νυχτερινά τοπία: «Νύχτα της Πρωτοχρονιάς. Κατάστημα Ελισέγιεφσκι», «Ναός του Οσίου Βασιλείου», «Γέφυρα Τάουερ», «Αψίδα Ουέλινγκτον» και άλλα.
Εκτός από αστικά τοπία, ο Κόζιν εκμεταλλεύεται την κάθε ευκαιρία και έχει επίσης παραδοσιακά θέματα για την εικαστική των τοπίων. Αντί για μια πανοραμική άποψη με πολλές και εμφανείς εικόνες προτιμάει τα μικρά τοπία: μια χιονισμένη γωνία στον κήπο, παιχνίδι των αντανακλάσεων των χρωμάτων στην επιφάνεια του νερού. Αισθανόμενος την πολύ λεπτή και ασταθή ομορφιά της φύσης, ξέρει να μεταδίδει διάφορες αποχρώσεις της όπως, για παράδειγμα, στα έργα «Λαχανόκηπος της γιαγιάς», «Δεκέμβρης» και «Μποντρούμ. Ροζ ανατολή». Μετά το ταξίδι του στη Μεγάλη Βρετανία, φιλοτεχνεί μια σειρά από ακουαρέλες, μαγεμένος από τη δεξιοτεχνία των Άγγλων ζωγράφων. Το 2003 επισκέπτεται στο Ασμόλειο Μουσείο της Οξφόρδης την έκθεση «Ποίηση της αλήθειας» όπου εκτίθενται μεγάλες ακουαρέλες και στη συνέχεια φιλοτεχνεί με ακουαρέλα τα έργα «Μάλτα», «Βουνά Κονεμάρ», «Μονή Νότλι στην Αγγλία» και άλλα. Τα έργα αυτά χαρακτηρίζονται από τον γνωστό αέρα και ελαφράδα της ακουαρέλας, όπου ο ζωγράφος χρησιμοποιεί μεθόδους ζωγραφικής και στο ξερό και στο βρεγμένο χαρτί, πετυχαίνοντας έτσι το εφέ της πολύτιμης ζωγραφικής.
2000-2006: Ασχολείται συχνά με την απεικόνιση της νεκρής φύσης. Όπως και στην περίπτωση των τοπίων, δεν του αρκεί η λατρεία της μορφής και του χρώματος. Ο ζωγράφος χρησιμοποιεί τις τεχνολογίες της φλαμανδικής ζωγραφικής, φιλοτεχνεί τη νεκρή φύση στο μουσαμά με παρκετάζ. Οι συνθέσεις του είναι πρωτότυπες ως ιδέα, δύσκολες ως τεχνολογία και μέθοδος εικαστικής, είναι γεμάτες με υποσυνείδητους συνδέσμους όπως, για παράδειγμα, «Νεκρή φύση με αστακό», «Νεκρή φύση με όστρακα» «Νεκρή φύση με λουλούδια. Απομίμηση της φλαμανδικής ζωγραφικής». 2001-2007: Ασχολείται με την ιστορία και δημιουργεί μια σειρά από σκίτσα και πίνακες, αφιερωμένες στον Πατριωτικό Πόλεμο του 1812. Στους πίνακες αυτής της σειράς συγκαταλέγονται: «Μνημόσυνο του Τουτσκόφ Α.Α.», «Ρουβίκωνας. Διάβαση του ποταμού από τον λόχο του Ντενίς Νταβίντοφ το 1812», «Καταδίωξη του Ναπολέοντα από τους Κοζάκους». Η επιλογή του θέματος και η εικαστική απεικόνισή του συμπίπτουν με προσωπικές πατριωτικές και φιλελεύθερες προτιμήσεις του ζωγράφου. Την περίοδο 2002-2005, σε διάφορες εκθέσεις των ζωγράφων της ένωσης «Primavera» στον Κεντρικό Οίκο Ζωγραφικής, παρουσίασε έργα τα οποία τον έκαναν διάσημο και τον προέβαλαν ως δημιουργό του ιστορικού πίνακα.
Ο Κόζιν πειραματίζεται συχνά με την τεχνική της εικαστικής και πετυχαίνει το εφέ του όγκου, της ημιδιαφάνειας και της πολυδιάστατης εικόνας. Στα έργα του συνδυάζει την λεία γραφή με ενεργές πινελιές και ογκώδεις επιστρώσεις χρωμάτων σε ανοιχτόχρωμα σημεία, πετυχαίνοντας έτσι τον όγκο και το βάθος της εικόνας. Το 2006-2015 τα έργα του γνώρισαν επιτυχία σε εκθέσεις και δημοπρασίες της ρωσικής ζωγραφικής στις ΗΠΑ, στην Ελβετία, στη Μεγάλη Βρετανία και στην Ιρλανδία. Έργα του βρίσκονται σε μουσεία και ιδιωτικές συλλογές της Ρωσίας, της Αγγλίας, της Ελβετίας, των ΗΠΑ, της Κίνας και άλλων χωρών.
2009: Έκθεση «Σύγχρονη ρωσική ζωγραφική» στη γκαλερί «Oriel» του Δουβλίνου. Έκθεση «Παραδόσεις της σύγχρονης εποχής» στα πλαίσια του σχεδίου «Παιχνίδι της φαντασίας» στη γκαλερί «Shapyapin» της Μόσχας.[14] Διεθνής έκθεση ζωγραφικής, φωτογραφίας, γλυπτικής και καλλιγραφίας στην Βορειοανατολική Ασία (πόλη Τσαντσούν της Κίνας από τις 31 Αυγούστου έως τις 15 Σεπτεμβρίου του 2009, συμμετοχή με τη στήριξη της Ένωσης Συλλέκτων του Αλτάι). Ατομική έκθεση στη γκαλερί «Παιχνίδι της φαντασίας» στο χώρο της Ομοσπονδιακής Κρατικής Ενωτικής Επιχείρησης «Εκδοτικός Οίκος «Izvestia», Μόσχα.[15] 6η Διεθνής Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης «RUSSIAN ART WEEK/Ρωσική Εβδομάδα Καλών Τεχνών» (πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα και στην Αγία Πετρούπολη). Έκθεση νέων ζωγράφων-ρεαλιστών «Έλξη του ρεαλισμού», στο Κρατικό Ίδρυμα «Κρατικός Εκθεσιακός Χώρος «Γκαλερί Ιζμαήλοβο».
«Διάθεση παρακολούθησης, λυρικό ταλέντο, καλλιτεχνική προσέγγιση στη χρήση διάφορων τεχνοτροπιών, λεπτή αίσθηση του χρώματος διακρίνουν αυτόν τον ζωγράφο από τους συναδέλφων του και κάνουν τα έργα του λαμπρά και ξεχωριστά στο πολυσήμαντο και γεμάτο αντιθέσεις πλαίσιο της σύγχρονης τέχνης» . Ταίρ Σαλάχοφ
«Έχει καλή αίσθηση του χρώματος. Έχει ενδιαφέρουσες σκέψεις πάνω στη σύνθεση, επειδή δε φτάνει μόνο να βλέπει κανείς το χρώμα. Πρέπει επίσης να νιώθει το φάσμα χρωμάτων, έτσι ώστε να δημιουργείται μια εικόνα πλαστική, ζωγραφισμένη, με καλή σύνθεση. Το καταφέρνει άψογα» . Πογκόντιν Βλαδίμιρ
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.