Σφαγές των Πολωνών στη Βολυνία και την Ανατολική Γαλικία
From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι σφαγές των Πολωνών στη Βολυνία και την Ανατολική Γαλικία πραγματοποιήθηκαν στην κατεχόμενη από τη Γερμανία Πολωνία από τον Ουκρανικό Επαναστατικό Στρατό (ΟΕΣ), με την υποστήριξη τμημάτων του ντόπιου ουκρανικού πληθυσμού ενάντια στην πολωνική μειονότητα στη Βολυνία, την Ανατολική Γαλικία, τμήματα της Πολεσίας και της περιοχής του Λούμπλιν, από το 1943 έως το 1945.[7] Η κορύφωση των σφαγών έγινε τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 1943. Τα περισσότερα από τα θύματα ήταν γυναίκες και παιδιά.[8] Πολλά από τα θύματα ανεξαρτήτως ηλικίας ή φύλου βασανίστηκαν πριν σκοτωθούν. Μερικές από τις μεθόδους περιελάμβαναν βιασμό, διαμελισμό ή πυρπόληση, μεταξύ άλλων.[2] Οι ενέργειες του ΟΕΣ είχαν ως αποτέλεσμα μεταξύ 50.000 και 100.000 θανάτους.[5][6]
Σφαγές των Πολωνών στη Βολυνία και την Ανατολική Γαλικία | |
---|---|
Πολωνοί θύματα μιας σφαγής που διαπράχθηκε από τον Ουκρανικό Επαναστατικό Στρατό στο χωριό Λιπνίκι το 1943 | |
Ημερομηνία | 1943–1945 |
Τοποθεσία | Βολυνία Ανατολική Γαλικία Πολεσία Περιοχή Λούμπλιν |
Τύπος | Σφαγή, εθνοκάθαρση, αναγνωρίζεται εν μέρει ως γενοκτονία |
Στόχος | Πολωνοί |
Οργανώθηκε από | Οργάνωση Ουκρανών Εθνικιστών, Ουκρανικός Επαναστατικός Στρατός, Μικόλα Λέμπιντ |
Αίτια | Αντιπολωνισμός,[1] Αντικαθολικισμός, ιδεολογία Μεγάλης Ουκρανίας, Ουκρανοποίηση[2] |
Θάνατοι | 50.000–100.000 Πολωνοί[lower-greek 1] 340 Τσέχοι[2] |
Σχετικά πολυμέσα |
Σύμφωνα με τον ιστορικό Τίμοθι Σνάιντερ, η εθνοκάθαρση ήταν μια ουκρανική προσπάθεια να αποτρέψει το μεταπολεμικό πολωνικό κράτος από το να διεκδικήσει την κυριαρχία του σε περιοχές με πλειοψηφία Ουκρανών που ήταν μέρος του προπολεμικού πολωνικού κράτους.[9] Ο Χένρικ Κομάνσκι και ο Στσέπαν Σιεκιέρκα γράφουν ότι οι δολοφονίες συνδέονταν άμεσα με τις πολιτικές της φατρίας του Στεπάν Μπαντέρα, Οργάνωση Ουκρανών Εθνικιστών (ΟΟΕ-Μ) και του στρατιωτικού της σκέλους, του Ουκρανικού Επαναστατικού Στρατού, του οποίου ο στόχος όπως προσδιορίστηκε στη Δεύτερη Διάσκεψη της ΟΟΕ-Μ στις 17–23 Φεβρουαρίου 1943 (Μάρτιος 1943 σε ορισμένες πηγές) επρόκειτο να εκκαθαρίσει όλους τους μη Ουκρανούς από το μελλοντικό ουκρανικό κράτος.[10][2] Οι σφαγές οδήγησαν σε μια ευρύτερη σύγκρουση μεταξύ των πολωνικών και των ουκρανικών δυνάμεων στα κατεχόμενα από τη Γερμανία εδάφη, με τον Πολωνικό Εσωτερικό Στρατό στη Βολυνία[11] να απαντά στις ουκρανικές επιθέσεις με τον ίδιο τρόπο, σε πολύ μικρότερη κλίμακα.[12][13]
Το 2008, οι σφαγές που διαπράχθηκαν από τους Ουκρανούς εθνικιστές κατά των Πολωνών στη Βολυνία και τη Γαλικία περιγράφηκαν από το Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης της Πολωνίας ως έχουσες τα διακριτά χαρακτηριστικά μιας γενοκτονίας[14][15] και στις 22 Ιουλίου 2016, το Κοινοβούλιο της Πολωνίας ενέκρινε ψήφισμα που αναγνωρίζει τις σφαγές ως γενοκτονία.[16][17] Αυτή η ταξινόμηση αμφισβητείται από την Ουκρανία και ορισμένους μη Πολωνούς ιστορικούς. Σύμφωνα με ένα άρθρο του 2016 στο Slavic Review, υπάρχει μια «επιστημονική συναίνεση ότι επρόκειτο για περίπτωση εθνοκάθαρσης σε αντίθεση με τη γενοκτονία».[18] Αν και οι πολωνικές οικογένειες, ως η πολυπληθέστερη εθνική μειονότητα και σε ορισμένες περιοχές πλειονότητα, ήταν ο κύριος στόχος των δολοφονιών, θύματα περιλάμβαναν επίσης Εβραίους, Ρώσους, Τσέχους, Γεωργιανούς και οποιονδήποτε Ουκρανό που ανήκε σε πολωνικές οικογένειες ή αντιτάχθηκε στον ΟΕΣ και σαμποτάριζε τη γενοκτονία κρύβοντας Πολωνούς δραπέτες.[2]