Παθανθές το εδώδιμον
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Παθανθές το εδώδιμον (Λατινικά: Passiflora edulis), είναι ένα είδος αναρριχητικού φυτού της οικογένειας των Παθανθών, εγγενές στη Βραζιλία, την Παραγουάη και τη Βόρεια Αργεντινή. Στην Ελλάδα είναι επίσης γνωστό ως Πασιφλόρα ή Πασιφλώρα. Ο καρπός του είναι ευρύτατα γνωστός με τις κοινές του ονομασίες όπως φρούτο του Πάθους (Αγγλικά: passion fruit (ΗΠΑ), passionfruit (Ηνωμένο Βασίλειο και Χώρες της Κοινοπολιτείας)), μαρακουγιά (στα πορτ. maracujá, ορθή Πορτογαλική προφορά: μαρακουζά, Ισπανικά: maracuyá, Ισπανική προφορά: μαρακουγιά), μοβ γκραναντίλλα (purple granadilla) (Νότια Αφρική) και γκρεναντίλλ (grenadille) (Γαλλία και τις πρώην αποικίες της).
Φρούτο του Πάθους, Μαρακούγια, Μοβ γκραναντίλλα, Γκρεναντίλλ (Passiflora edulis) | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Άνθος φρούτου του Πάθους. | ||||||||||||||||
Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Διώνυμο | ||||||||||||||||
Παθανθές το εδώδιμον (Passiflora edulis) John Sims (ταξινομιστής) (Sims), 1818 | ||||||||||||||||
Επιπλέον, στη Νότια Αφρική, το μεν φυτό αποκαλείται Elephant tree (ελεφαντόδεντρο) και ο καρπός Elephant fruit (ελεφαντόφρουτο), προφανώς, για τη λατρεία του συγκεκριμένου ζώου, τόσο προς το φυτό όσο και προς τον καρπό.
Εμπορικά, καλλιεργείται στις τροπικές και υποτροπικές περιοχές για τα γλυκά, σπορώδη φρούτα του και φύεται ευρέως σε αρκετές χώρες της Νότιας Αμερικής, την Κεντρική Αμερική, την Καραϊβική, την Αφρική, τη Νότια Ασία, το Ισραήλ, την Αυστραλία, τη Χαβάη (Liliko'i)[1] και τις ΗΠΑ.
Στην Ινδία, η κυβέρνηση της Άντρα Πραντές (Andhra Pradesh) άρχισε να αναπτύσσει φρούτα του Πάθους στη δασική περιοχή (Chintapalli (Vizag)), προκειμένου να τεθούν στη διάθεση των κατοίκων της περιοχής. Ο καρπός βρίσκεται επίσης και στις ζούγκλες του Assam όπου είναι γνωστός στους ντόπιους ως "lota bel".
Το φρούτο του Πάθους έχει σχήμα στρογγυλό έως ωοειδές, χρώμα κίτρινο ή σκούρο μοβ με την ωρίμανση, το εξωτερικό του είναι μαλακό προς σφιχτό, το εσωτερικό του είναι ζουμερό γεμάτο με πολυάριθμα σπόρια.[2][3] Ο καρπός είτε τρώγεται (με το κουταλάκι) είτε γίνεται χυμός και συχνά ο χυμός του προστίθεται σε άλλους χυμούς φρούτων για την ενίσχυση του αρώματος.[4]