απειθώ

Etymology

From Ancient Greek ἀπειθέω (apeithéō).

Pronunciation

IPA^(key): /a.piˈθo/

Verb

απειθώ • (apeithó) (past απείθησα)

to disobey, to be disobedient
Synonym: απειθαρχώ (apeitharchó)

Conjugation

απειθώ (active forms only)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	απειθώ	απειθήσω
2 sg	απειθείς	απειθήσεις
3 sg	απειθεί	απειθήσει

1 pl	απειθούμε	απειθήσουμε, [-ομε]
2 pl	απειθείτε	απειθήσετε
3 pl	απειθούν(ε)	απειθήσουν(ε)

Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	απειθούσα	απείθησα
2 sg	απειθούσες	απείθησες
3 sg	απειθούσε	απείθησε

1 pl	απειθούσαμε	απειθήσαμε
2 pl	απειθούσατε	απειθήσατε
3 pl	απειθούσαν(ε)	απείθησαν, απειθήσαν(ε)

Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα απειθώ ➤	θα απειθήσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα απειθείς, …	θα απειθήσεις, …

	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … απειθήσει
Past perfect ➤	είχα, είχες, … απειθήσει
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … απειθήσει

Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).

Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	—	απείθησε
2 pl	απειθείτε	απειθήστε

Other forms
Active present participle ➤	απειθώντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας απειθήσει ➤
Passive perfect participle ➤	—

Nonfinite form ➤	απειθήσει


Notes Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

and see: απειθαρχώ (apeitharchó, “I disobey, I am disobedient”)
απείθεια f (apeítheia, “disobedience”)
απειθής (apeithís, “disobedient, insubordinate”)