καταλύω

Ancient Greek

Etymology

From κατα- (kata-, intensifying prefix) +‎ λῡ́ω (lū́ō, “loosen”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.ta.ly̌ː.ɔː/ → /ka.taˈly.o/ → /ka.taˈli.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.ly̌ː.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.taˈly.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.taˈly.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.taˈly.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.taˈli.o/

Verb

κᾰτᾰλῡ́ω • (kătălū́ō)

1. to loosen, unbind
2. to unyoke, unharness
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 4.28:

     ἄλλ’ εἴπ’, ἤ σφωϊν καταλύσομεν ὠκέας ἵππους

     áll’ eíp’, ḗ sphōïn katalúsomen ōkéas híppous

     but, tell us, shall we unharness their fast horses?

3. to take down something hung or someone hanged
   • 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates of Kos, Aphorisms:

     τῶν ἀπαγχομένων καὶ καταλυομένων, μηδέπω δὲ τεθνηκότων ...

     tôn apankhoménōn kaì kataluoménōn, mēdépō dè tethnēkótōn ...

     about those who were hanged and taken down but have not died

4. to destroy
   • 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, On the Team of Horses 40.8–9:

     καὶ τὴν ὑμετέραν καταλῦσαι δύναμιν

     kaì tḕn humetéran katalûsai dúnamin

     to destroy your (city's) might

5. to abolish, do away with
   • 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, Against Lochites 10.2–4:

     αὐτοὶ γὰρ ἡμεῖς δίς ἤδη τὴν δημοκρατίαν ἐπείδομεν καταλυθεῖσαν καὶ δίς τῆς ἐλευθερίας ἀπεστερήθημεν

     autoì gàr hēmeîs dís ḗdē tḕn dēmokratían epeídomen katalutheîsan kaì dís tês eleutherías apesterḗthēmen

     twice we ourselves have already seen our democracy abolished and twice we have lost our freedom

6. to deprive someone of their authority
   • 46 CE – 120 CE, Plutarch, Timoleon 39.5:

     τοὺς τυράννους καταλύσας, καὶ τοὺς βαρβάρους καταπολεμήσας

     toùs turánnous katalúsas, kaì toùs barbárous katapolemḗsas

     having overthrown the tyrants and fought the barbarians

7. to put an end to

   καταλῦσαι τὸν βίον ― katalûsai tòn bíon ― to die (literally, “to put an end to life”)

8. to stay somewhere for one night, seek shelter
   • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.136):

     (Θεμιστοκλῆς) ἀναγκάζεται κατά τι ἄπορον παρὰ Ἄδμητον τὸν Μολοσσῶν βασιλέα ὄντα αὐτῷ οὐ φίλον καταλῦσαι

     (Themistoklês) anankázetai katá ti áporon parà Ádmēton tòn Molossôn basiléa ónta autōî ou phílon katalûsai

     (Themistocles) being in a difficult position had to seek shelter from Admetos, the king of Molossi, though the latter was not a friend of his

Inflection

   Present: κᾰτᾰλῡ́ω, κᾰτᾰλῡ́ομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰτᾰλῡ́ω	κᾰτᾰλῡ́εις	κᾰτᾰλῡ́ει	κᾰτᾰλῡ́ετον	κᾰτᾰλῡ́ετον	κᾰτᾰλῡ́ομεν	κᾰτᾰλῡ́ετε	κᾰτᾰλῡ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	κᾰτᾰλῡ́ω	κᾰτᾰλῡ́ῃς	κᾰτᾰλῡ́ῃ	κᾰτᾰλῡ́ητον	κᾰτᾰλῡ́ητον	κᾰτᾰλῡ́ωμεν	κᾰτᾰλῡ́ητε	κᾰτᾰλῡ́ωσῐ(ν)
	optative	κᾰτᾰλῡ́οιμῐ	κᾰτᾰλῡ́οις	κᾰτᾰλῡ́οι	κᾰτᾰλῡ́οιτον	κᾰτᾰλῡοίτην	κᾰτᾰλῡ́οιμεν	κᾰτᾰλῡ́οιτε	κᾰτᾰλῡ́οιεν
	imperative		κᾰτᾰ́λῡε	κᾰτᾰλῡέτω	κᾰτᾰλῡ́ετον	κᾰτᾰλῡέτων		κᾰτᾰλῡ́ετε	κᾰτᾰλῡόντων
middle/ passive	indicative	κᾰτᾰλῡ́ομαι	κᾰτᾰλῡ́ῃ / κᾰτᾰλῡ́ει	κᾰτᾰλῡ́εται	κᾰτᾰλῡ́εσθον	κᾰτᾰλῡ́εσθον	κᾰτᾰλῡόμεθᾰ	κᾰτᾰλῡ́εσθε	κᾰτᾰλῡ́ονται
	subjunctive	κᾰτᾰλῡ́ωμαι	κᾰτᾰλῡ́ῃ	κᾰτᾰλῡ́ηται	κᾰτᾰλῡ́ησθον	κᾰτᾰλῡ́ησθον	κᾰτᾰλῡώμεθᾰ	κᾰτᾰλῡ́ησθε	κᾰτᾰλῡ́ωνται
	optative	κᾰτᾰλῡοίμην	κᾰτᾰλῡ́οιο	κᾰτᾰλῡ́οιτο	κᾰτᾰλῡ́οισθον	κᾰτᾰλῡοίσθην	κᾰτᾰλῡοίμεθᾰ	κᾰτᾰλῡ́οισθε	κᾰτᾰλῡ́οιντο
	imperative		κᾰτᾰλῡ́ου	κᾰτᾰλῡέσθω	κᾰτᾰλῡ́εσθον	κᾰτᾰλῡέσθων		κᾰτᾰλῡ́εσθε	κᾰτᾰλῡέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κᾰτᾰλῡ́ειν				κᾰτᾰλῡ́εσθαι
participle	m	κᾰτᾰλῡ́ων				κᾰτᾰλῡόμενος
	f	κᾰτᾰλῡ́ουσᾰ				κᾰτᾰλῡομένη
	n	κᾰτᾰλῦον				κᾰτᾰλῡόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: κᾰτέλῡον, κᾰτελῡόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰτέλῡον	κᾰτέλῡες	κᾰτέλῡε(ν)	κᾰτελῡ́ετον	κᾰτελῡέτην	κᾰτελῡ́ομεν	κᾰτελῡ́ετε	κᾰτέλῡον
middle/ passive	indicative	κᾰτελῡόμην	κᾰτελῡ́ου	κᾰτελῡ́ετο	κᾰτελῡ́εσθον	κᾰτελῡέσθην	κᾰτελῡόμεθᾰ	κᾰτελῡ́εσθε	κᾰτελῡ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κᾰτᾰλῡ́σω, κᾰτᾰλῡ́σομαι, κᾰτᾰλῠθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰτᾰλῡ́σω	κᾰτᾰλῡ́σεις	κᾰτᾰλῡ́σει	κᾰτᾰλῡ́σετον	κᾰτᾰλῡ́σετον	κᾰτᾰλῡ́σομεν	κᾰτᾰλῡ́σετε	κᾰτᾰλῡ́σουσῐ(ν)
	optative	κᾰτᾰλῡ́σοιμῐ	κᾰτᾰλῡ́σοις	κᾰτᾰλῡ́σοι	κᾰτᾰλῡ́σοιτον	κᾰτᾰλῡσοίτην	κᾰτᾰλῡ́σοιμεν	κᾰτᾰλῡ́σοιτε	κᾰτᾰλῡ́σοιεν
middle	indicative	κᾰτᾰλῡ́σομαι	κᾰτᾰλῡ́σῃ / κᾰτᾰλῡ́σει	κᾰτᾰλῡ́σεται	κᾰτᾰλῡ́σεσθον	κᾰτᾰλῡ́σεσθον	κᾰτᾰλῡσόμεθᾰ	κᾰτᾰλῡ́σεσθε	κᾰτᾰλῡ́σονται
	optative	κᾰτᾰλῡσοίμην	κᾰτᾰλῡ́σοιο	κᾰτᾰλῡ́σοιτο	κᾰτᾰλῡ́σοισθον	κᾰτᾰλῡσοίσθην	κᾰτᾰλῡσοίμεθᾰ	κᾰτᾰλῡ́σοισθε	κᾰτᾰλῡ́σοιντο
passive	indicative	κᾰτᾰλῠθήσομαι	κᾰτᾰλῠθήσῃ	κᾰτᾰλῠθήσεται	κᾰτᾰλῠθήσεσθον	κᾰτᾰλῠθήσεσθον	κᾰτᾰλῠθησόμεθᾰ	κᾰτᾰλῠθήσεσθε	κᾰτᾰλῠθήσονται
	optative	κᾰτᾰλῠθησοίμην	κᾰτᾰλῠθήσοιο	κᾰτᾰλῠθήσοιτο	κᾰτᾰλῠθήσοισθον	κᾰτᾰλῠθησοίσθην	κᾰτᾰλῠθησοίμεθᾰ	κᾰτᾰλῠθήσοισθε	κᾰτᾰλῠθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κᾰτᾰλῡ́σειν			κᾰτᾰλῡ́σεσθαι		κᾰτᾰλῠθήσεσθαι
participle	m	κᾰτᾰλῡ́σων			κᾰτᾰλῡσόμενος		κᾰτᾰλῠθησόμενος
	f	κᾰτᾰλῡ́σουσᾰ			κᾰτᾰλῡσομένη		κᾰτᾰλῠθησομένη
	n	κᾰτᾰλῦσον			κᾰτᾰλῡσόμενον		κᾰτᾰλῠθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: κᾰτέλῡσᾰ, κᾰτελῡσᾰ́μην, κᾰτελῠ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰτέλῡσᾰ	κᾰτέλῡσᾰς	κᾰτέλῡσε(ν)	κᾰτελῡ́σᾰτον	κᾰτελῡσᾰ́την	κᾰτελῡ́σᾰμεν	κᾰτελῡ́σᾰτε	κᾰτέλῡσᾰν
	subjunctive	κᾰτᾰλῡ́σω	κᾰτᾰλῡ́σῃς	κᾰτᾰλῡ́σῃ	κᾰτᾰλῡ́σητον	κᾰτᾰλῡ́σητον	κᾰτᾰλῡ́σωμεν	κᾰτᾰλῡ́σητε	κᾰτᾰλῡ́σωσῐ(ν)
	optative	κᾰτᾰλῡ́σαιμῐ	κᾰτᾰλῡ́σειᾰς / κᾰτᾰλῡ́σαις	κᾰτᾰλῡ́σειε(ν) / κᾰτᾰλῡ́σαι	κᾰτᾰλῡ́σαιτον	κᾰτᾰλῡσαίτην	κᾰτᾰλῡ́σαιμεν	κᾰτᾰλῡ́σαιτε	κᾰτᾰλῡ́σειᾰν / κᾰτᾰλῡ́σαιεν
	imperative		κᾰτᾰ́λῡσον	κᾰτᾰλῡσᾰ́τω	κᾰτᾰλῡ́σᾰτον	κᾰτᾰλῡσᾰ́των		κᾰτᾰλῡ́σᾰτε	κᾰτᾰλῡσᾰ́ντων
middle	indicative	κᾰτελῡσᾰ́μην	κᾰτελῡ́σω	κᾰτελῡ́σᾰτο	κᾰτελῡ́σᾰσθον	κᾰτελῡσᾰ́σθην	κᾰτελῡσᾰ́μεθᾰ	κᾰτελῡ́σᾰσθε	κᾰτελῡ́σᾰντο
	subjunctive	κᾰτᾰλῡ́σωμαι	κᾰτᾰλῡ́σῃ	κᾰτᾰλῡ́σηται	κᾰτᾰλῡ́σησθον	κᾰτᾰλῡ́σησθον	κᾰτᾰλῡσώμεθᾰ	κᾰτᾰλῡ́σησθε	κᾰτᾰλῡ́σωνται
	optative	κᾰτᾰλῡσαίμην	κᾰτᾰλῡ́σαιο	κᾰτᾰλῡ́σαιτο	κᾰτᾰλῡ́σαισθον	κᾰτᾰλῡσαίσθην	κᾰτᾰλῡσαίμεθᾰ	κᾰτᾰλῡ́σαισθε	κᾰτᾰλῡ́σαιντο
	imperative		κᾰτᾰ́λῡσαι	κᾰτᾰλῡσᾰ́σθω	κᾰτᾰλῡ́σᾰσθον	κᾰτᾰλῡσᾰ́σθων		κᾰτᾰλῡ́σᾰσθε	κᾰτᾰλῡσᾰ́σθων
passive	indicative	κᾰτελῠ́θην	κᾰτελῠ́θης	κᾰτελῠ́θη	κᾰτελῠ́θητον	κᾰτελῠθήτην	κᾰτελῠ́θημεν	κᾰτελῠ́θητε	κᾰτελῠ́θησᾰν
	subjunctive	κᾰτᾰλῠθῶ	κᾰτᾰλῠθῇς	κᾰτᾰλῠθῇ	κᾰτᾰλῠθῆτον	κᾰτᾰλῠθῆτον	κᾰτᾰλῠθῶμεν	κᾰτᾰλῠθῆτε	κᾰτᾰλῠθῶσῐ(ν)
	optative	κᾰτᾰλῠθείην	κᾰτᾰλῠθείης	κᾰτᾰλῠθείη	κᾰτᾰλῠθεῖτον / κᾰτᾰλῠθείητον	κᾰτᾰλῠθείτην / κᾰτᾰλῠθειήτην	κᾰτᾰλῠθεῖμεν / κᾰτᾰλῠθείημεν	κᾰτᾰλῠθεῖτε / κᾰτᾰλῠθείητε	κᾰτᾰλῠθεῖεν / κᾰτᾰλῠθείησᾰν
	imperative		κᾰτᾰλῠ́θητῐ	κᾰτᾰλῠθήτω	κᾰτᾰλῠ́θητον	κᾰτᾰλῠθήτων		κᾰτᾰλῠ́θητε	κᾰτᾰλῠθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κᾰτᾰλῦσαι			κᾰτᾰλῡ́σᾰσθαι		κᾰτᾰλῠθῆναι
participle	m	κᾰτᾰλῡ́σᾱς			κᾰτᾰλῡσᾰ́μενος		κᾰτᾰλῠθείς
	f	κᾰτᾰλῡ́σᾱσᾰ			κᾰτᾰλῡσᾰμένη		κᾰτᾰλῠθεῖσᾰ
	n	κᾰτᾰλῦσᾰν			κᾰτᾰλῡσᾰ́μενον		κᾰτᾰλῠθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κᾰτᾰλέλῠκᾰ, κᾰτᾰλέλῠμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰτᾰλέλῠκᾰ	κᾰτᾰλέλῠκᾰς	κᾰτᾰλέλῠκε(ν)	κᾰτᾰλελῠ́κᾰτον	κᾰτᾰλελῠ́κᾰτον	κᾰτᾰλελῠ́κᾰμεν	κᾰτᾰλελῠ́κᾰτε	κᾰτᾰλελῠ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κᾰτᾰλελῠ́κω	κᾰτᾰλελῠ́κῃς	κᾰτᾰλελῠ́κῃ	κᾰτᾰλελῠ́κητον	κᾰτᾰλελῠ́κητον	κᾰτᾰλελῠ́κωμεν	κᾰτᾰλελῠ́κητε	κᾰτᾰλελῠ́κωσῐ(ν)
	optative	κᾰτᾰλελῠ́κοιμῐ / κᾰτᾰλελῠκοίην	κᾰτᾰλελῠ́κοις / κᾰτᾰλελῠκοίης	κᾰτᾰλελῠ́κοι / κᾰτᾰλελῠκοίη	κᾰτᾰλελῠ́κοιτον	κᾰτᾰλελῠκοίτην	κᾰτᾰλελῠ́κοιμεν	κᾰτᾰλελῠ́κοιτε	κᾰτᾰλελῠ́κοιεν
	imperative		κᾰτᾰλέλῠκε	κᾰτᾰλελῠκέτω	κᾰτᾰλελῠ́κετον	κᾰτᾰλελῠκέτων		κᾰτᾰλελῠ́κετε	κᾰτᾰλελῠκόντων
middle/ passive	indicative	κᾰτᾰλέλῠμαι	κᾰτᾰλέλῠσαι	κᾰτᾰλέλῠται	κᾰτᾰλέλῠσθον	κᾰτᾰλέλῠσθον	κᾰτᾰλελῠ́μεθᾰ	κᾰτᾰλέλῠσθε	κᾰτᾰλέλῠνται
	subjunctive	κᾰτᾰλελῠμένος ὦ	κᾰτᾰλελῠμένος ᾖς	κᾰτᾰλελῠμένος ᾖ	κᾰτᾰλελῠμένω ἦτον	κᾰτᾰλελῠμένω ἦτον	κᾰτᾰλελῠμένοι ὦμεν	κᾰτᾰλελῠμένοι ἦτε	κᾰτᾰλελῠμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κᾰτᾰλελῠμένος εἴην	κᾰτᾰλελῠμένος εἴης	κᾰτᾰλελῠμένος εἴη	κᾰτᾰλελῠμένω εἴητον / εἶτον	κᾰτᾰλελῠμένω εἰήτην / εἴτην	κᾰτᾰλελῠμένοι εἴημεν / εἶμεν	κᾰτᾰλελῠμένοι εἴητε / εἶτε	κᾰτᾰλελῠμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		κᾰτᾰλέλῠσο	κᾰτᾰλελῠ́σθω	κᾰτᾰλέλῠσθον	κᾰτᾰλελῠ́σθων		κᾰτᾰλέλῠσθε	κᾰτᾰλελῠ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		κᾰτᾰλελῠκέναι				κᾰτᾰλελῠ́σθαι
participle	m	κᾰτᾰλελῠκώς				κᾰτᾰλελῠμένος
	f	κᾰτᾰλελῠκυῖᾰ				κᾰτᾰλελῠμένη
	n	κᾰτᾰλελῠκός				κᾰτᾰλελῠμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: κᾰτελελῠ́κειν / κᾰτελελῠ́κη, κᾰτελελῠ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰτελελῠ́κειν / κᾰτελελῠ́κη	κᾰτελελῠ́κεις / κᾰτελελῠ́κης	κᾰτελελῠ́κει(ν)	κᾰτελελῠ́κετον	κᾰτελελῠκέτην	κᾰτελελῠ́κεμεν	κᾰτελελῠ́κετε	κᾰτελελῠ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	κᾰτελελῠ́μην	κᾰτελέλῠσο	κᾰτελέλῠτο	κᾰτελέλῠσθον	κᾰτελελῠ́σθην	κᾰτελελῠ́μεθᾰ	κᾰτελέλῠσθε	κᾰτελέλῠντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future perfect: κᾰτᾰλελῡ́σομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	κᾰτᾰλελῡ́σομαι	κᾰτᾰλελῡ́σῃ / κᾰτᾰλελῡ́σει	κᾰτᾰλελῡ́σεται	κᾰτᾰλελῡ́σεσθον	κᾰτᾰλελῡ́σεσθον	κᾰτᾰλελῡσόμεθᾰ	κᾰτᾰλελῡ́σεσθε	κᾰτᾰλελῡ́σονται
	optative	κᾰτᾰλελῡσοίμην	κᾰτᾰλελῡ́σοιο	κᾰτᾰλελῡ́σοιτο	κᾰτᾰλελῡ́σοισθον	κᾰτᾰλελῡσοίσθην	κᾰτᾰλελῡσοίμεθᾰ	κᾰτᾰλελῡ́σοισθε	κᾰτᾰλελῡ́σοιντο
						middle/passive
infinitive						κᾰτᾰλελῡ́σεσθαι
participle	m					κᾰτᾰλελῡσόμενος
	f					κᾰτᾰλελῡσομένη
	n					κᾰτᾰλελῡσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• κατάλυμα (katáluma)
• καταλύσιμος (katalúsimos)
• κατάλυσις (katálusis)
• καταλυτέος (katalutéos)
• καταλυτήρ (katalutḗr)
• καταλυτήριον (katalutḗrion)
• καταλυτής (katalutḗs)
• καταλύτης (katalútēs)
• καταλυτικός (katalutikós)

Further reading

• “καταλύω”, in Liddell & Scott (1940), A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “καταλύω”, in Liddell & Scott (1889), An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “καταλύω”, in Autenrieth, Georg (1891), A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• καταλύω in Bailly, Anatole (1935), Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• καταλύω in Cunliffe, Richard J. (1924), A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• G2647 in Strong, James (1979), Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• καταλύω in Trapp, Erich, et al. (1994–2007), Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek καταλύω (katalúō). Morphologically, from κατα- (“fully”) +‎ λύω (“unbind, loosen”).

Pronunciation

• IPA^(key): /kataˈlio/
• Hyphenation: κα‧τα‧λύ‧ω

Verb

καταλύω • (katalýo) (past κατέλυσα, passive καταλύομαι)

1. to abolish, break down
2. to stay (usually for one night)
3. (chemistry) to catalyze
4. (religion) to break one's fast (resume normal diet after fasting)

Conjugation

καταλύω   καταλύομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	καταλύω	καταλύσω	καταλύομαι	καταλυθώ
2 sg	καταλύεις	καταλύσεις	καταλύεσαι	καταλυθείς
3 sg	καταλύει	καταλύσει	καταλύεται	καταλυθεί
1 pl	καταλύουμε, [‑ομε]	καταλύσουμε, [‑ομε]	καταλυόμαστε	καταλυθούμε
2 pl	καταλύετε	καταλύσετε	καταλύεστε, καταλυόσαστε	καταλυθείτε
3 pl	καταλύουν(ε)	καταλύσουν(ε)	καταλύονται	καταλυθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	κατέλυα	κατέλυσα	καταλυόμουν(α)	καταλύθηκα, [{κατελύθην}]1
2 sg	κατέλυες	κατέλυσες	καταλυόσουν(α)	καταλύθηκες, [{κατελύθης}]
3 sg	κατέλυε	κατέλυσε	καταλυόταν(ε)	καταλύθηκε, {κατελύθη}
1 pl	καταλύαμε	καταλύσαμε	καταλυόμασταν, (‑όμαστε)	καταλυθήκαμε, [{κατελύθημεν}]
2 pl	καταλύατε	καταλύσατε	καταλυόσασταν, (‑όσαστε)	καταλυθήκατε, [{κατελύθητε}]
3 pl	κατέλυαν, καταλύαν(ε)	κατέλυσαν, καταλύσαν(ε)	καταλύονταν, (καταλυόντουσαν)	καταλύθηκαν, καταλυθήκαν(ε), {κατελύθησαν}
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα καταλύω ➤	θα καταλύσω ➤	θα καταλύομαι ➤	θα καταλυθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα καταλύεις, …	θα καταλύσεις, …	θα καταλύεσαι, …	θα καταλυθείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … καταλύσει		έχω, έχεις, … καταλυθεί   είμαι, είσαι, … καταλυμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … καταλύσει		είχα, είχες, … καταλυθεί   ήμουν, ήσουν, … καταλυμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … καταλύσει		θα έχω, θα έχεις, … καταλυθεί   θα είμαι, θα είσαι, … καταλυμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	κατάλυε	κατάλυσε	—	καταλύσου
2 pl	καταλύετε	καταλύστε	καταλύεστε	καταλυθείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	καταλύοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας καταλύσει ➤		[καταλυμένος, ‑η, ‑ο] ➤
Nonfinite form➤	καταλύσει		καταλυθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. Formal passsive forms, as in the ancient aorist κατελύθην from the conjugation of καταλύω. In Modern Greek, used in the 3rd persons (all persons included here, for reference).  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Derived terms

• κατάλυμα n (katályma, “shelter”)
• κατάλυση f (katálysi, “catalysis; destruction; seek shelter”)
• καταλύτης m (katalýtis, “catalyst”)
• καταλυτής m (katalytís, “destroyer”)
• καταλυτικός (katalytikós, “catalytic, catalyze”)