ἀπαγχονέω

Ancient Greek

Etymology

From ἀπο- (apo-) +‎ ἀγχόνη (ankhónē, “noose”) +‎ -έω (-éō, verb-forming suffix)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.paŋ.kʰo.né.ɔː/ → /a.paŋ.xoˈne.o/ → /a.paŋ.xoˈne.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.paŋ.kʰo.né.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.paŋ.kʰoˈne.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.paŋ.xoˈne.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.paŋ.xoˈne.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.paŋ.xoˈne.o/

Verb

ἀπαγχονέω • (apankhonéō)

1. synonym of ἀπαγχονίζω (apankhonízō, “hang by a noose, strangle”)

Conjugation

   Present: ἀπαγχονέω, ἀπαγχονέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπαγχονέω	ἀπαγχονέεις	ἀπαγχονέει	ἀπαγχονέετον	ἀπαγχονέετον	ἀπαγχονέομεν	ἀπαγχονέετε	ἀπαγχονέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπαγχονέω	ἀπαγχονέῃς	ἀπαγχονέῃ	ἀπαγχονέητον	ἀπαγχονέητον	ἀπαγχονέωμεν	ἀπαγχονέητε	ἀπαγχονέωσῐ(ν)
	optative	ἀπαγχονέοιμῐ	ἀπαγχονέοις	ἀπαγχονέοι	ἀπαγχονέοιτον	ἀπαγχονεοίτην	ἀπαγχονέοιμεν	ἀπαγχονέοιτε	ἀπαγχονέοιεν
	imperative		ἀπαγχόνεε	ἀπαγχονεέτω	ἀπαγχονέετον	ἀπαγχονεέτων		ἀπαγχονέετε	ἀπαγχονεόντων
middle/ passive	indicative	ἀπαγχονέομαι	ἀπαγχονέῃ / ἀπαγχονέει	ἀπαγχονέεται	ἀπαγχονέεσθον	ἀπαγχονέεσθον	ἀπαγχονεόμεθᾰ	ἀπαγχονέεσθε	ἀπαγχονέονται
	subjunctive	ἀπαγχονέωμαι	ἀπαγχονέῃ	ἀπαγχονέηται	ἀπαγχονέησθον	ἀπαγχονέησθον	ἀπαγχονεώμεθᾰ	ἀπαγχονέησθε	ἀπαγχονέωνται
	optative	ἀπαγχονεοίμην	ἀπαγχονέοιο	ἀπαγχονέοιτο	ἀπαγχονέοισθον	ἀπαγχονεοίσθην	ἀπαγχονεοίμεθᾰ	ἀπαγχονέοισθε	ἀπαγχονέοιντο
	imperative		ἀπαγχονέου	ἀπαγχονεέσθω	ἀπαγχονέεσθον	ἀπαγχονεέσθων		ἀπαγχονέεσθε	ἀπαγχονεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀπαγχονέειν				ἀπαγχονέεσθαι
participle	m	ἀπαγχονέων				ἀπαγχονεόμενος
	f	ἀπαγχονέουσᾰ				ἀπαγχονεομένη
	n	ἀπαγχονέον				ἀπαγχονεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἀπαγχονῶ, ἀπαγχονοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπαγχονῶ	ἀπαγχονεῖς	ἀπαγχονεῖ	ἀπαγχονεῖτον	ἀπαγχονεῖτον	ἀπαγχονοῦμεν	ἀπαγχονεῖτε	ἀπαγχονοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπαγχονῶ	ἀπαγχονῇς	ἀπαγχονῇ	ἀπαγχονῆτον	ἀπαγχονῆτον	ἀπαγχονῶμεν	ἀπαγχονῆτε	ἀπαγχονῶσῐ(ν)
	optative	ἀπαγχονοίην / ἀπαγχονοῖμῐ	ἀπαγχονοίης / ἀπαγχονοῖς	ἀπαγχονοίη / ἀπαγχονοῖ	ἀπαγχονοῖτον / ἀπαγχονοίητον	ἀπαγχονοίτην / ἀπαγχονοιήτην	ἀπαγχονοῖμεν / ἀπαγχονοίημεν	ἀπαγχονοῖτε / ἀπαγχονοίητε	ἀπαγχονοῖεν / ἀπαγχονοίησᾰν
	imperative		ἀπαγχόνει	ἀπαγχονείτω	ἀπαγχονεῖτον	ἀπαγχονείτων		ἀπαγχονεῖτε	ἀπαγχονούντων
middle/ passive	indicative	ἀπαγχονοῦμαι	ἀπαγχονεῖ, ἀπαγχονῇ	ἀπαγχονεῖται	ἀπαγχονεῖσθον	ἀπαγχονεῖσθον	ἀπαγχονούμεθᾰ	ἀπαγχονεῖσθε	ἀπαγχονοῦνται
	subjunctive	ἀπαγχονῶμαι	ἀπαγχονῇ	ἀπαγχονῆται	ἀπαγχονῆσθον	ἀπαγχονῆσθον	ἀπαγχονώμεθᾰ	ἀπαγχονῆσθε	ἀπαγχονῶνται
	optative	ἀπαγχονοίμην	ἀπαγχονοῖο	ἀπαγχονοῖτο	ἀπαγχονοῖσθον	ἀπαγχονοίσθην	ἀπαγχονοίμεθᾰ	ἀπαγχονοῖσθε	ἀπαγχονοῖντο
	imperative		ἀπαγχονοῦ	ἀπαγχονείσθω	ἀπαγχονεῖσθον	ἀπαγχονείσθων		ἀπαγχονεῖσθε	ἀπαγχονείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀπαγχονεῖν				ἀπαγχονεῖσθαι
participle	m	ἀπαγχονῶν				ἀπαγχονούμενος
	f	ἀπαγχονοῦσᾰ				ἀπαγχονουμένη
	n	ἀπαγχονοῦν				ἀπαγχονούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀπηγχόνεον, ἀπηγχονεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπηγχόνεον	ἀπηγχόνεες	ἀπηγχόνεε(ν)	ἀπηγχονέετον	ἀπηγχονεέτην	ἀπηγχονέομεν	ἀπηγχονέετε	ἀπηγχόνεον
middle/ passive	indicative	ἀπηγχονεόμην	ἀπηγχονέου	ἀπηγχονέετο	ἀπηγχονέεσθον	ἀπηγχονεέσθην	ἀπηγχονεόμεθᾰ	ἀπηγχονέεσθε	ἀπηγχονέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀπηγχόνουν, ἀπηγχονούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπηγχόνουν	ἀπηγχόνεις	ἀπηγχόνει	ἀπηγχονεῖτον	ἀπηγχονείτην	ἀπηγχονοῦμεν	ἀπηγχονεῖτε	ἀπηγχόνουν
middle/ passive	indicative	ἀπηγχονούμην	ἀπηγχονοῦ	ἀπηγχονεῖτο	ἀπηγχονεῖσθον	ἀπηγχονείσθην	ἀπηγχονούμεθᾰ	ἀπηγχονεῖσθε	ἀπηγχονοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀπαγχονήσω, ἀπαγχονήσομαι, ἀπαγχονηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπαγχονήσω	ἀπαγχονήσεις	ἀπαγχονήσει	ἀπαγχονήσετον	ἀπαγχονήσετον	ἀπαγχονήσομεν	ἀπαγχονήσετε	ἀπαγχονήσουσῐ(ν)
	optative	ἀπαγχονήσοιμῐ	ἀπαγχονήσοις	ἀπαγχονήσοι	ἀπαγχονήσοιτον	ἀπαγχονησοίτην	ἀπαγχονήσοιμεν	ἀπαγχονήσοιτε	ἀπαγχονήσοιεν
middle	indicative	ἀπαγχονήσομαι	ἀπαγχονήσῃ / ἀπαγχονήσει	ἀπαγχονήσεται	ἀπαγχονήσεσθον	ἀπαγχονήσεσθον	ἀπαγχονησόμεθᾰ	ἀπαγχονήσεσθε	ἀπαγχονήσονται
	optative	ἀπαγχονησοίμην	ἀπαγχονήσοιο	ἀπαγχονήσοιτο	ἀπαγχονήσοισθον	ἀπαγχονησοίσθην	ἀπαγχονησοίμεθᾰ	ἀπαγχονήσοισθε	ἀπαγχονήσοιντο
passive	indicative	ἀπαγχονηθήσομαι	ἀπαγχονηθήσῃ	ἀπαγχονηθήσεται	ἀπαγχονηθήσεσθον	ἀπαγχονηθήσεσθον	ἀπαγχονηθησόμεθᾰ	ἀπαγχονηθήσεσθε	ἀπαγχονηθήσονται
	optative	ἀπαγχονηθησοίμην	ἀπαγχονηθήσοιο	ἀπαγχονηθήσοιτο	ἀπαγχονηθήσοισθον	ἀπαγχονηθησοίσθην	ἀπαγχονηθησοίμεθᾰ	ἀπαγχονηθήσοισθε	ἀπαγχονηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀπαγχονήσειν			ἀπαγχονήσεσθαι		ἀπαγχονηθήσεσθαι
participle	m	ἀπαγχονήσων			ἀπαγχονησόμενος		ἀπαγχονηθησόμενος
	f	ἀπαγχονήσουσᾰ			ἀπαγχονησομένη		ἀπαγχονηθησομένη
	n	ἀπαγχονῆσον			ἀπαγχονησόμενον		ἀπαγχονηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπηγχόνησᾰ, ἀπηγχονησᾰ́μην, ἀπηγχονήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπηγχόνησᾰ	ἀπηγχόνησᾰς	ἀπηγχόνησε(ν)	ἀπηγχονήσᾰτον	ἀπηγχονησᾰ́την	ἀπηγχονήσᾰμεν	ἀπηγχονήσᾰτε	ἀπηγχόνησᾰν
	subjunctive	ἀπαγχονήσω	ἀπαγχονήσῃς	ἀπαγχονήσῃ	ἀπαγχονήσητον	ἀπαγχονήσητον	ἀπαγχονήσωμεν	ἀπαγχονήσητε	ἀπαγχονήσωσῐ(ν)
	optative	ἀπαγχονήσαιμῐ	ἀπαγχονήσειᾰς / ἀπαγχονήσαις	ἀπαγχονήσειε(ν) / ἀπαγχονήσαι	ἀπαγχονήσαιτον	ἀπαγχονησαίτην	ἀπαγχονήσαιμεν	ἀπαγχονήσαιτε	ἀπαγχονήσειᾰν / ἀπαγχονήσαιεν
	imperative		ἀπαγχόνησον	ἀπαγχονησᾰ́τω	ἀπαγχονήσᾰτον	ἀπαγχονησᾰ́των		ἀπαγχονήσᾰτε	ἀπαγχονησᾰ́ντων
middle	indicative	ἀπηγχονησᾰ́μην	ἀπηγχονήσω	ἀπηγχονήσᾰτο	ἀπηγχονήσᾰσθον	ἀπηγχονησᾰ́σθην	ἀπηγχονησᾰ́μεθᾰ	ἀπηγχονήσᾰσθε	ἀπηγχονήσᾰντο
	subjunctive	ἀπαγχονήσωμαι	ἀπαγχονήσῃ	ἀπαγχονήσηται	ἀπαγχονήσησθον	ἀπαγχονήσησθον	ἀπαγχονησώμεθᾰ	ἀπαγχονήσησθε	ἀπαγχονήσωνται
	optative	ἀπαγχονησαίμην	ἀπαγχονήσαιο	ἀπαγχονήσαιτο	ἀπαγχονήσαισθον	ἀπαγχονησαίσθην	ἀπαγχονησαίμεθᾰ	ἀπαγχονήσαισθε	ἀπαγχονήσαιντο
	imperative		ἀπαγχόνησαι	ἀπαγχονησᾰ́σθω	ἀπαγχονήσᾰσθον	ἀπαγχονησᾰ́σθων		ἀπαγχονήσᾰσθε	ἀπαγχονησᾰ́σθων
passive	indicative	ἀπηγχονήθην	ἀπηγχονήθης	ἀπηγχονήθη	ἀπηγχονήθητον	ἀπηγχονηθήτην	ἀπηγχονήθημεν	ἀπηγχονήθητε	ἀπηγχονήθησᾰν
	subjunctive	ἀπαγχονηθῶ	ἀπαγχονηθῇς	ἀπαγχονηθῇ	ἀπαγχονηθῆτον	ἀπαγχονηθῆτον	ἀπαγχονηθῶμεν	ἀπαγχονηθῆτε	ἀπαγχονηθῶσῐ(ν)
	optative	ἀπαγχονηθείην	ἀπαγχονηθείης	ἀπαγχονηθείη	ἀπαγχονηθεῖτον / ἀπαγχονηθείητον	ἀπαγχονηθείτην / ἀπαγχονηθειήτην	ἀπαγχονηθεῖμεν / ἀπαγχονηθείημεν	ἀπαγχονηθεῖτε / ἀπαγχονηθείητε	ἀπαγχονηθεῖεν / ἀπαγχονηθείησᾰν
	imperative		ἀπαγχονήθητῐ	ἀπαγχονηθήτω	ἀπαγχονήθητον	ἀπαγχονηθήτων		ἀπαγχονήθητε	ἀπαγχονηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀπαγχονῆσαι			ἀπαγχονήσᾰσθαι		ἀπαγχονηθῆναι
participle	m	ἀπαγχονήσᾱς			ἀπαγχονησᾰ́μενος		ἀπαγχονηθείς
	f	ἀπαγχονήσᾱσᾰ			ἀπαγχονησᾰμένη		ἀπαγχονηθεῖσᾰ
	n	ἀπαγχονῆσᾰν			ἀπαγχονησᾰ́μενον		ἀπαγχονηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀπηγχόνηκᾰ, ἀπηγχόνημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπηγχόνηκᾰ	ἀπηγχόνηκᾰς	ἀπηγχόνηκε(ν)	ἀπηγχονήκᾰτον	ἀπηγχονήκᾰτον	ἀπηγχονήκᾰμεν	ἀπηγχονήκᾰτε	ἀπηγχονήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπηγχονήκω	ἀπηγχονήκῃς	ἀπηγχονήκῃ	ἀπηγχονήκητον	ἀπηγχονήκητον	ἀπηγχονήκωμεν	ἀπηγχονήκητε	ἀπηγχονήκωσῐ(ν)
	optative	ἀπηγχονήκοιμῐ / ἀπηγχονηκοίην	ἀπηγχονήκοις / ἀπηγχονηκοίης	ἀπηγχονήκοι / ἀπηγχονηκοίη	ἀπηγχονήκοιτον	ἀπηγχονηκοίτην	ἀπηγχονήκοιμεν	ἀπηγχονήκοιτε	ἀπηγχονήκοιεν
	imperative		ἀπηγχόνηκε	ἀπηγχονηκέτω	ἀπηγχονήκετον	ἀπηγχονηκέτων		ἀπηγχονήκετε	ἀπηγχονηκόντων
middle/ passive	indicative	ἀπηγχόνημαι	ἀπηγχόνησαι	ἀπηγχόνηται	ἀπηγχόνησθον	ἀπηγχόνησθον	ἀπηγχονήμεθᾰ	ἀπηγχόνησθε	ἀπηγχόνηνται
	subjunctive	ἀπηγχονημένος ὦ	ἀπηγχονημένος ᾖς	ἀπηγχονημένος ᾖ	ἀπηγχονημένω ἦτον	ἀπηγχονημένω ἦτον	ἀπηγχονημένοι ὦμεν	ἀπηγχονημένοι ἦτε	ἀπηγχονημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀπηγχονημένος εἴην	ἀπηγχονημένος εἴης	ἀπηγχονημένος εἴη	ἀπηγχονημένω εἴητον / εἶτον	ἀπηγχονημένω εἰήτην / εἴτην	ἀπηγχονημένοι εἴημεν / εἶμεν	ἀπηγχονημένοι εἴητε / εἶτε	ἀπηγχονημένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		ἀπηγχόνησο	ἀπηγχονήσθω	ἀπηγχόνησθον	ἀπηγχονήσθων		ἀπηγχόνησθε	ἀπηγχονήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀπηγχονηκέναι				ἀπηγχονῆσθαι
participle	m	ἀπηγχονηκώς				ἀπηγχονημένος
	f	ἀπηγχονηκυῖᾰ				ἀπηγχονημένη
	n	ἀπηγχονηκός				ἀπηγχονημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἀπηγχονήκειν / ἀπηγχονήκη, ἀπηγχονήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπηγχονήκειν / ἀπηγχονήκη	ἀπηγχονήκεις / ἀπηγχονήκης	ἀπηγχονήκει(ν)	ἀπηγχονήκετον	ἀπηγχονηκέτην	ἀπηγχονήκεμεν	ἀπηγχονήκετε	ἀπηγχονήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀπηγχονήμην	ἀπηγχόνησο	ἀπηγχόνητο	ἀπηγχόνησθον	ἀπηγχονήσθην	ἀπηγχονήμεθᾰ	ἀπηγχόνησθε	ἀπηγχόνηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.