Bilgin

See also: bilgin

Turkish

Etymology

From bilgin (“intellectual, scholar”).

Pronunciation

• IPA^(key): /bilˈɟin/

Proper noun

Bilgin

1. a unisex given name

Declension

Declension of Bilgin

	singular	plural
nominative	Bilgin	Bilginler
accusative	Bilgin'i	Bilginleri
dative	Bilgin'e	Bilginlere
locative	Bilgin'de	Bilginlerde
ablative	Bilgin'den	Bilginlerden
genitive	Bilgin'in	Bilginlerin

Possessive forms of Bilgin

	singular	plural
benim (my)	Bilgin'im	Bilginlerim
senin (your)	Bilgin'in	Bilginlerin
onun (his/her/its)	Bilgin'i	Bilginleri
bizim (our)	Bilgin'imiz	Bilginlerimiz
sizin (your)	Bilgin'iniz	Bilginleriniz
onların (their)	Bilgin'i Bilginleri	Bilginleri