aanknopen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aencnôpen. Equivalent to aan +‎ knopen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːŋknoːpə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧kno‧pen

Verb

aanknopen

1. (transitive) to tie on to
2. (transitive) to enter into, to begin

Conjugation

Conjugation of aanknopen (weak, separable)
infinitive	aanknopen
past singular	knoopte aan
past participle	aangeknoopt
infinitive	aanknopen
gerund	aanknopen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	knoop aan	knoopte aan	aanknoop	aanknoopte
2nd person sing. (jij)	knoopt aan, knoop aan2	knoopte aan	aanknoopt	aanknoopte
2nd person sing. (u)	knoopt aan	knoopte aan	aanknoopt	aanknoopte
2nd person sing. (gij)	knoopt aan	knoopte aan	aanknoopt	aanknoopte
3rd person singular	knoopt aan	knoopte aan	aanknoopt	aanknoopte
plural	knopen aan	knoopten aan	aanknopen	aanknoopten
subjunctive sing.1	knope aan	knoopte aan	aanknope	aanknoopte
subjunctive plur.1	knopen aan	knoopten aan	aanknopen	aanknoopten
imperative sing.	knoop aan
imperative plur.1	knoopt aan
participles	aanknopend	aangeknoopt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aanknoping

Anagrams

• knopen aan