afigen

Old English

Etymology

From ā- +‎ *fiġen, the latter from Proto-Germanic *figanaz (“fried”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɑːˈfi.jen/

Adjective

āfiġen

1. fried

Declension

Declension of āfiġen — Strong

Singular	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	āfiġen	āfiġen	āfiġen
Accusative	āfiġenne	āfiġene	āfiġen
Genitive	āfiġenes	āfiġenre	āfiġenes
Dative	āfiġenum	āfiġenre	āfiġenum
Instrumental	āfiġene	āfiġenre	āfiġene
Plural	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	āfiġene	āfiġena, āfiġene	āfiġen
Accusative	āfiġene	āfiġena, āfiġene	āfiġen
Genitive	āfiġenra	āfiġenra	āfiġenra
Dative	āfiġenum	āfiġenum	āfiġenum
Instrumental	āfiġenum	āfiġenum	āfiġenum

Declension of āfiġen — Weak

Singular	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	āfiġena	āfiġene	āfiġene
Accusative	āfiġenan	āfiġenan	āfiġene
Genitive	āfiġenan	āfiġenan	āfiġenan
Dative	āfiġenan	āfiġenan	āfiġenan
Instrumental	āfiġenan	āfiġenan	āfiġenan
Plural	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	āfiġenan	āfiġenan	āfiġenan
Accusative	āfiġenan	āfiġenan	āfiġenan
Genitive	āfiġenra, āfiġenena	āfiġenra, āfiġenena	āfiġenra, āfiġenena
Dative	āfiġenum	āfiġenum	āfiġenum
Instrumental	āfiġenum	āfiġenum	āfiġenum