afkopen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch afcopen. Equivalent to af +‎ kopen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfkoːpə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧ko‧pen

Verb

afkopen

1. (transitive) to buy off

Conjugation

Conjugation of afkopen (weak with past in -cht, separable)
infinitive	afkopen
past singular	kocht af
past participle	afgekocht
infinitive	afkopen
gerund	afkopen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	koop af	kocht af	afkoop	afkocht
2nd person sing. (jij)	koopt af, koop af2	kocht af	afkoopt	afkocht
2nd person sing. (u)	koopt af	kocht af	afkoopt	afkocht
2nd person sing. (gij)	koopt af	kocht af	afkoopt	afkocht
3rd person singular	koopt af	kocht af	afkoopt	afkocht
plural	kopen af	kochten af	afkopen	afkochten
subjunctive sing.1	kope af	kochte af	afkope	afkochte
subjunctive plur.1	kopen af	kochten af	afkopen	afkochten
imperative sing.	koop af
imperative plur.1	koopt af
participles	afkopend	afgekocht
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afkoopsom
• afkoping

Anagrams

• kopen af