aflopen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aflopen. Equivalent to af +‎ lopen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfloːpə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧lo‧pen

Verb

aflopen

1. (transitive) to walk down
2. (intransitive) to incline
3. (intransitive) to expire

   Hij werd vermoord enkele uren voordat zijn definitieve betalingstermijn afliep.

   He was murdered several hours before he met the deadline on his final payment.

4. (intransitive) to end, to come to an end

   Gelukkig liep het verhaal goed af.

   Fortunately the story ended well.

Conjugation

Conjugation of aflopen (strong class 7, separable)
infinitive	aflopen
past singular	liep af
past participle	afgelopen
infinitive	aflopen
gerund	aflopen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	loop af	liep af	afloop	afliep
2nd person sing. (jij)	loopt af, loop af2	liep af	afloopt	afliep
2nd person sing. (u)	loopt af	liep af	afloopt	afliep
2nd person sing. (gij)	loopt af	liept af	afloopt	afliept
3rd person singular	loopt af	liep af	afloopt	afliep
plural	lopen af	liepen af	aflopen	afliepen
subjunctive sing.1	lope af	liepe af	aflope	afliepe
subjunctive plur.1	lopen af	liepen af	aflopen	afliepen
imperative sing.	loop af
imperative plur.1	loopt af
participles	aflopend	afgelopen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afloop

Descendants

• Afrikaans: afloop
• Negerhollands: loop af, loo af

Anagrams

• lopen af