afschuwen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfsxyu̯ə(n)/
• Hyphenation: af‧schu‧wen

Etymology 1

From af +‎ schuwen.

Verb

afschuwen

1. (transitive) to scare off, to cause fear or revulsion in

Conjugation

Conjugation of afschuwen (weak, separable)
infinitive	afschuwen
past singular	schuwde af
past participle	afgeschuwd
infinitive	afschuwen
gerund	afschuwen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	schuw af	schuwde af	afschuw	afschuwde
2nd person sing. (jij)	schuwt af, schuw af2	schuwde af	afschuwt	afschuwde
2nd person sing. (u)	schuwt af	schuwde af	afschuwt	afschuwde
2nd person sing. (gij)	schuwt af	schuwde af	afschuwt	afschuwde
3rd person singular	schuwt af	schuwde af	afschuwt	afschuwde
plural	schuwen af	schuwden af	afschuwen	afschuwden
subjunctive sing.1	schuwe af	schuwde af	afschuwe	afschuwde
subjunctive plur.1	schuwen af	schuwden af	afschuwen	afschuwden
imperative sing.	schuw af
imperative plur.1	schuwt af
participles	afschuwend	afgeschuwd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afschuw
• afschuwelijk
• verafschuwen

Etymology 2

Gerund of the verb afschuwen.

Noun

afschuwen n (uncountable)

1. fear, horror, revulsion

Synonyms

• afkeer
• afschuw