afstemmen

Dutch

Etymology

From af +‎ stemmen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfstɛmə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧stem‧men

Verb

afstemmen

1. (transitive) to coordinate
2. (transitive) to tune (an instrument)
3. (transitive) to tune (a radio etc.)

Conjugation

Conjugation of afstemmen (weak, separable)
infinitive	afstemmen
past singular	stemde af
past participle	afgestemd
infinitive	afstemmen
gerund	afstemmen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	stem af	stemde af	afstem	afstemde
2nd person sing. (jij)	stemt af, stem af2	stemde af	afstemt	afstemde
2nd person sing. (u)	stemt af	stemde af	afstemt	afstemde
2nd person sing. (gij)	stemt af	stemde af	afstemt	afstemde
3rd person singular	stemt af	stemde af	afstemt	afstemde
plural	stemmen af	stemden af	afstemmen	afstemden
subjunctive sing.1	stemme af	stemde af	afstemme	afstemde
subjunctive plur.1	stemmen af	stemden af	afstemmen	afstemden
imperative sing.	stem af
imperative plur.1	stemt af
participles	afstemmend	afgestemd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afstembereik
• afstemming

Anagrams

• stemmen af