afstuderen

Dutch

Etymology

From af +‎ studeren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfstydeːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧stu‧de‧ren

Verb

afstuderen

1. (intransitive) to graduate: successfully complete one's studies

Conjugation

Conjugation of afstuderen (weak, separable)
infinitive	afstuderen
past singular	studeerde af
past participle	afgestudeerd
infinitive	afstuderen
gerund	afstuderen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	studeer af	studeerde af	afstudeer	afstudeerde
2nd person sing. (jij)	studeert af, studeer af2	studeerde af	afstudeert	afstudeerde
2nd person sing. (u)	studeert af	studeerde af	afstudeert	afstudeerde
2nd person sing. (gij)	studeert af	studeerde af	afstudeert	afstudeerde
3rd person singular	studeert af	studeerde af	afstudeert	afstudeerde
plural	studeren af	studeerden af	afstuderen	afstudeerden
subjunctive sing.1	studere af	studeerde af	afstudere	afstudeerde
subjunctive plur.1	studeren af	studeerden af	afstuderen	afstudeerden
imperative sing.	studeer af
imperative plur.1	studeert af
participles	afstuderend	afgestudeerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afgestudeerde

Anagrams

• studeren af