Noun
ainsus (genitive ainsuse, partitive ainsust)
- (grammar) singular
- (rare) the state of being singular; oneness
Ma usun jumala ainsusesse.- I believe in God's oneness.
Declension
More information Declension of (ÕS type 11/harjutus, no gradation), singular ...
| Declension of ainsus (ÕS type 11/harjutus, no gradation) |
|
singular |
plural |
| nominative |
ainsus |
ainsused |
| accusative |
nom. |
| gen. |
ainsuse |
| genitive |
ainsuste |
| partitive |
ainsust |
ainsusi |
| illative |
ainsusse ainsusesse |
ainsustesse ainsusisse |
| inessive |
ainsuses |
ainsustes ainsusis |
| elative |
ainsusest |
ainsustest ainsusist |
| allative |
ainsusele |
ainsustele ainsusile |
| adessive |
ainsusel |
ainsustel ainsusil |
| ablative |
ainsuselt |
ainsustelt ainsusilt |
| translative |
ainsuseks |
ainsusteks ainsusiks |
| terminative |
ainsuseni |
ainsusteni |
| essive |
ainsusena |
ainsustena |
| abessive |
ainsuseta |
ainsusteta |
| comitative |
ainsusega |
ainsustega |
Close
More information Declension of (ÕS type 9/katus, no gradation), singular ...
| Declension of ainsus (ÕS type 9/katus, no gradation) |
|
singular |
plural |
| nominative |
ainsus |
ainsused |
| accusative |
nom. |
| gen. |
ainsuse |
| genitive |
ainsuste |
| partitive |
ainsust |
ainsuseid |
| illative |
ainsusesse |
ainsustesse ainsuseisse |
| inessive |
ainsuses |
ainsustes ainsuseis |
| elative |
ainsusest |
ainsustest ainsuseist |
| allative |
ainsusele |
ainsustele ainsuseile |
| adessive |
ainsusel |
ainsustel ainsuseil |
| ablative |
ainsuselt |
ainsustelt ainsuseilt |
| translative |
ainsuseks |
ainsusteks ainsuseiks |
| terminative |
ainsuseni |
ainsusteni |
| essive |
ainsusena |
ainsustena |
| abessive |
ainsuseta |
ainsusteta |
| comitative |
ainsusega |
ainsustega |
Close