Etymology
ar- (“over-, super-, sur-”) + nofio (“to swim”).
Verb
arnofio (first-person singular present arnofiaf)
- to float
Conjugation
More information singular, plural ...
Conjugation of arnofio (literary)
|
singular |
plural |
impersonal |
| first |
second |
third |
first |
second |
third |
| present indicative/future |
arnofiaf |
arnofi |
arnawf, arnofia |
arnofiwn |
arnofiwch |
arnofiant |
arnofir |
| imperfect (indicative/subjunctive)/conditional |
arnofiwn |
arnofit |
arnofiai |
arnofiem |
arnofiech |
arnofient |
arnofid |
| preterite |
arnofiais |
arnofiaist |
arnofiodd |
arnofiasom |
arnofiasoch |
arnofiasant |
arnofiwyd |
| pluperfect |
arnofiaswn |
arnofiasit |
arnofiasai |
arnofiasem |
arnofiasech |
arnofiasent |
arnofiasid, arnofiesid |
| present subjunctive |
arnofiwyf |
arnofiech |
arnofio |
arnofiom |
arnofioch |
arnofiont |
arnofier |
| imperative |
— |
arnawf, arnofia |
arnofied |
arnofiwn |
arnofiwch |
arnofient |
arnofier |
|
|
| verbal noun |
arnofio |
| verbal adjectives |
arnofiedig arnofiadwy |
Close
More information inflected colloquial forms, singular ...
Conjugation of arnofio (colloquial)
inflected colloquial forms |
singular |
plural |
| first |
second |
third |
first |
second |
third |
| future |
arnofia i, arnofiaf i |
arnofi di |
arnofith o/e/hi, arnofiff e/hi |
arnofiwn ni |
arnofiwch chi |
arnofian nhw |
| conditional |
arnofiwn i, arnofswn i |
arnofiet ti, arnofset ti |
arnofiai fo/fe/hi, arnofsai fo/fe/hi |
arnofien ni, arnofsen ni |
arnofiech chi, arnofsech chi |
arnofien nhw, arnofsen nhw |
| preterite |
arnofiais i, arnofies i |
arnofiaist ti, arnofiest ti |
arnofiodd o/e/hi |
arnofion ni |
arnofioch chi |
arnofion nhw |
| imperative |
— |
arnofia |
— |
— |
arnofiwch |
— |
Close
Further reading
- R. J. Thomas, G. A. Bevan, P. J. Donovan, A. Hawke et al., editors (1950–present), “arnofio”, in Geiriadur Prifysgol Cymru Online (in Welsh), University of Wales Centre for Advanced Welsh & Celtic Studies