| verbal noun |
atriail |
| past participle |
atriailte |
|
| tense |
singular |
plural |
relative |
autonomous |
| first |
second |
third |
first |
second |
third |
| indicative |
| present |
atriailim |
atriaileann tú; atriailir† |
atriaileann sé, sí |
atriailimid |
atriaileann sibh |
atriaileann siad; atriailid† |
a atriaileann; a atriaileas / a n-atriaileann* |
atriailtear |
| past |
d'atriail mé; d'atriaileas / atriail mé‡; atriaileas‡ |
d'atriail tú; d'atriailis / atriail tú; atriailis‡ |
d'atriail sé, sí / atriail sé, sí‡ |
d'atriaileamar; d'atriail muid / atriaileamar; atriail muid‡ |
d'atriail sibh; d'atriaileabhair / atriail sibh; atriaileabhair‡ |
d'atriail siad; d'atriaileadar / atriail siad; atriaileadar‡ |
a d'atriail / ar atriail* |
atriaileadh; hatriaileadh† |
| past habitual |
d'atriailinn / atriailinn‡; n-atriailinn‡‡ |
d'atriailteá / atriailteá‡; n-atriailteᇇ |
d'atriaileadh sé, sí / atriaileadh sé, sí‡; n-atriaileadh sé, s퇇 |
d'atriailimis; d'atriaileadh muid / atriailimis; atriaileadh muid‡; n-atriailimis‡‡; n-atriaileadh muid‡‡ |
d'atriaileadh sibh / atriaileadh sibh‡; n-atriaileadh sibh‡‡ |
d'atriailidís; d'atriaileadh siad / atriailidís; atriaileadh siad‡; n-atriailidís‡‡; n-atriaileadh siad‡‡ |
a d'atriaileadh / a n-atriaileadh* |
d'atriailtí / atriailtí‡; n-atriailt퇇 |
| future |
atriailfidh mé; atriailfead |
atriailfidh tú; atriailfir† |
atriailfidh sé, sí |
atriailfimid; atriailfidh muid |
atriailfidh sibh |
atriailfidh siad; atriailfid† |
a atriailfidh; a atriailfeas / a n-atriailfidh* |
atriailfear |
| conditional |
d'atriailfinn / atriailfinn‡; n-atriailfinn‡‡ |
d'atriailfeá / atriailfeá‡; n-atriailfeᇇ |
d'atriailfeadh sé, sí / atriailfeadh sé, sí‡; n-atriailfeadh sé, s퇇 |
d'atriailfimis; d'atriailfeadh muid / atriailfimis‡; atriailfeadh muid‡; n-atriailfimis‡‡; n-atriailfeadh muid‡‡ |
d'atriailfeadh sibh / atriailfeadh sibh‡; n-atriailfeadh sibh‡‡ |
d'atriailfidís; d'atriailfeadh siad / atriailfidís‡; atriailfeadh siad‡; n-atriailfidís‡‡; n-atriailfeadh siad‡‡ |
a d'atriailfeadh / a n-atriailfeadh* |
d'atriailfí / atriailfí‡; n-atriailf퇇 |
|
| subjunctive |
| present |
go n-atriaile mé; go n-atriailead† |
go n-atriaile tú; go n-atriailir† |
go n-atriaile sé, sí |
go n-atriailimid; go n-atriaile muid |
go n-atriaile sibh |
go n-atriaile siad; go n-atriailid† |
— |
go n-atriailtear |
| past |
dá n-atriailinn |
dá n-atriailteá |
dá n-atriaileadh sé, sí |
dá n-atriailimis; dá n-atriaileadh muid |
dá n-atriaileadh sibh |
dá n-atriailidís; dá n-atriaileadh siad |
— |
dá n-atriailtí |
|
| imperative |
| – |
atriailim |
atriail |
atriaileadh sé, sí |
atriailimis |
atriailigí; atriailidh† |
atriailidís |
— |
atriailtear |