baseren

Dutch

Etymology

Borrowed from French baser.

Pronunciation

• IPA^(key): /baːˈzeːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ba‧se‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

baseren

1. (transitive) to base (to have as its foundation or starting point)

Conjugation

Conjugation of baseren (weak)
infinitive	baseren
past singular	baseerde
past participle	gebaseerd
infinitive	baseren
gerund	baseren n
	present tense	past tense
1st person singular	baseer	baseerde
2nd person sing. (jij)	baseert, baseer2	baseerde
2nd person sing. (u)	baseert	baseerde
2nd person sing. (gij)	baseert	baseerde
3rd person singular	baseert	baseerde
plural	baseren	baseerden
subjunctive sing.1	basere	baseerde
subjunctive plur.1	baseren	baseerden
imperative sing.	baseer
imperative plur.1	baseert
participles	baserend	gebaseerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• basering

Related terms

• basis

Descendants

• Afrikaans: baseer