benodigen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch *benodigen (suggested by Middle Dutch benodicht (“needy”)), equivalent to be- +‎ nood +‎ -igen. Compare Middle English beneden (“to compel”).

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈnoːdəɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧no‧di‧gen

Verb

benodigen

1. (transitive) to need, require

Conjugation

Conjugation of benodigen (weak, prefixed)
infinitive	benodigen
past singular	benodigde
past participle	benodigd
infinitive	benodigen
gerund	benodigen n
	present tense	past tense
1st person singular	benodig	benodigde
2nd person sing. (jij)	benodigt, benodig2	benodigde
2nd person sing. (u)	benodigt	benodigde
2nd person sing. (gij)	benodigt	benodigde
3rd person singular	benodigt	benodigde
plural	benodigen	benodigden
subjunctive sing.1	benodige	benodigde
subjunctive plur.1	benodigen	benodigden
imperative sing.	benodig
imperative plur.1	benodigt
participles	benodigend	benodigd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• benodigd