bezingen

Dutch

Etymology

From be- +‎ zingen.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈzɪ.ŋə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧zin‧gen
• Rhymes: -ɪŋən

Verb

bezingen

1. (transitive) to sing about a specific subject, to besing
   • 1994, Guus Meeuwis, “Het is een nacht”:

     Het is een nacht die wordt bezongen in het mooiste lied

     It's a night that is sung of in the most beautiful song

2. (transitive, figurative) to sing the praises of

Conjugation

Conjugation of bezingen (strong class 3a, prefixed)
infinitive	bezingen
past singular	bezong
past participle	bezongen
infinitive	bezingen
gerund	bezingen n
	present tense	past tense
1st person singular	bezing	bezong
2nd person sing. (jij)	bezingt, bezing2	bezong
2nd person sing. (u)	bezingt	bezong
2nd person sing. (gij)	bezingt	bezongt
3rd person singular	bezingt	bezong
plural	bezingen	bezongen
subjunctive sing.1	bezinge	bezonge
subjunctive plur.1	bezingen	bezongen
imperative sing.	bezing
imperative plur.1	bezingt
participles	bezingend	bezongen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Afrikaans: besing