bijwonen

Dutch

Etymology

From bij +‎ wonen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbɛi̯ʋoːnə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bij‧wo‧nen

Verb

bijwonen

1. (transitive) to attend, to be present at

Conjugation

Conjugation of bijwonen (weak, separable)
infinitive	bijwonen
past singular	woonde bij
past participle	bijgewoond
infinitive	bijwonen
gerund	bijwonen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	woon bij	woonde bij	bijwoon	bijwoonde
2nd person sing. (jij)	woont bij, woon bij2	woonde bij	bijwoont	bijwoonde
2nd person sing. (u)	woont bij	woonde bij	bijwoont	bijwoonde
2nd person sing. (gij)	woont bij	woonde bij	bijwoont	bijwoonde
3rd person singular	woont bij	woonde bij	bijwoont	bijwoonde
plural	wonen bij	woonden bij	bijwonen	bijwoonden
subjunctive sing.1	wone bij	woonde bij	bijwone	bijwoonde
subjunctive plur.1	wonen bij	woonden bij	bijwonen	bijwoonden
imperative sing.	woon bij
imperative plur.1	woont bij
participles	bijwonend	bijgewoond
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• wonen bij