blesseren

Dutch

Etymology

Borrowed from French blesser.

Pronunciation

• IPA^(key): /blɛˈseːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bles‧se‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

blesseren

1. (transitive) to injure

Conjugation

Conjugation of blesseren (weak)
infinitive	blesseren
past singular	blesseerde
past participle	geblesseerd
infinitive	blesseren
gerund	blesseren n
	present tense	past tense
1st person singular	blesseer	blesseerde
2nd person sing. (jij)	blesseert, blesseer2	blesseerde
2nd person sing. (u)	blesseert	blesseerde
2nd person sing. (gij)	blesseert	blesseerde
3rd person singular	blesseert	blesseerde
plural	blesseren	blesseerden
subjunctive sing.1	blessere	blesseerde
subjunctive plur.1	blesseren	blesseerden
imperative sing.	blesseer
imperative plur.1	blesseert
participles	blesserend	geblesseerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• blessure