bruut

See also: Bruut

Dutch

Etymology

From Middle Dutch bruut, from Old French brut, from Latin brūtus. Doublet of bruto.

Pronunciation

• IPA^(key): /bryt/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bruut
• Rhymes: -yt

Adjective

bruut (comparative bruter, superlative bruutst)

1. brutish, rough
2. brutal, fierce

Declension

Declension of bruut
uninflected	bruut
inflected	brute
comparative	bruter
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		bruut	bruter	het bruutst het bruutste
indefinite	m./f. sing.	brute	brutere	bruutste
	n. sing.	bruut	bruter	bruutste
	plural	brute	brutere	bruutste
definite		brute	brutere	bruutste
partitive		bruuts	bruters	—

Derived terms

• bruutheid
• bruutweg

Descendants

• Afrikaans: bruut

Noun

bruut m (plural bruten, diminutive bruutje n)

1. brute, ruffian

   Hij is een grote bruut. ― He is a big bully.

Anagrams

• buurt