bubbelen

Dutch

Etymology

From bubbel +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbʏ.bə.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ʏbələn

Verb

bubbelen

1. (intransitive) to bubble, froth

   Synonym: borrelen

Conjugation

Conjugation of bubbelen (weak)
infinitive	bubbelen
past singular	bubbelde
past participle	gebubbeld
infinitive	bubbelen
gerund	bubbelen n
	present tense	past tense
1st person singular	bubbel	bubbelde
2nd person sing. (jij)	bubbelt, bubbel2	bubbelde
2nd person sing. (u)	bubbelt	bubbelde
2nd person sing. (gij)	bubbelt	bubbelde
3rd person singular	bubbelt	bubbelde
plural	bubbelen	bubbelden
subjunctive sing.1	bubbele	bubbelde
subjunctive plur.1	bubbelen	bubbelden
imperative sing.	bubbel
imperative plur.1	bubbelt
participles	bubbelend	gebubbeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.