certificeren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch certificieren, from Latin certificō.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌsɛr.ti.fiˈseː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: cer‧ti‧fi‧ce‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

certificeren

1. (transitive) to certify, to provide with a certificate

Conjugation

Conjugation of certificeren (weak)
infinitive	certificeren
past singular	certificeerde
past participle	gecertificeerd
infinitive	certificeren
gerund	certificeren n
	present tense	past tense
1st person singular	certificeer	certificeerde
2nd person sing. (jij)	certificeert, certificeer2	certificeerde
2nd person sing. (u)	certificeert	certificeerde
2nd person sing. (gij)	certificeert	certificeerde
3rd person singular	certificeert	certificeerde
plural	certificeren	certificeerden
subjunctive sing.1	certificere	certificeerde
subjunctive plur.1	certificeren	certificeerden
imperative sing.	certificeer
imperative plur.1	certificeert
participles	certificerend	gecertificeerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• certificaat
• certificatie