| verbal noun |
cinntiú |
| past participle |
cinntithe |
| tense |
singular |
plural |
relative |
autonomous |
| first |
second |
third |
first |
second |
third |
| indicative |
| present |
cinntím |
cinntíonn tú; cinntír† |
cinntíonn sé, sí |
cinntímid; cinntíonn muid |
cinntíonn sibh |
cinntíonn siad; cinntíd† |
a chinntíonn; a chinntíos / a gcinntíonn* |
cinntítear |
| past |
chinntigh mé; chinntíos |
chinntigh tú; chinntís |
chinntigh sé, sí |
chinntíomar; chinntigh muid |
chinntigh sibh; chinntíobhair |
chinntigh siad; chinntíodar |
a chinntigh / ar chinntigh* |
cinntíodh |
| past habitual |
chinntínn / gcinntínn‡‡ |
chinntíteá / gcinntíteᇇ |
chinntíodh sé, sí / gcinntíodh sé, s퇇 |
chinntímis; chinntíodh muid / gcinntímis‡‡; gcinntíodh muid‡‡ |
chinntíodh sibh / gcinntíodh sibh‡‡ |
chinntídís; chinntíodh siad / gcinntídís‡‡; gcinntíodh siad‡‡ |
a chinntíodh / a gcinntíodh* |
chinntítí / gcinntít퇇 |
| future |
cinnteoidh mé; cinnteod; cinnteochaidh mé† |
cinnteoidh tú; cinnteoir†; cinnteochaidh tú† |
cinnteoidh sé, sí; cinnteochaidh sé, sí† |
cinnteoimid; cinnteoidh muid; cinnteochaimid†; cinnteochaidh muid† |
cinnteoidh sibh; cinnteochaidh sibh† |
cinnteoidh siad; cinnteoid†; cinnteochaidh siad† |
a chinnteoidh; a chinnteos; a chinnteochaidh†; a chinnteochas† / a gcinnteoidh*; a gcinnteochaidh*† |
cinnteofar; cinnteochar† |
| conditional |
chinnteoinn; chinnteochainn† / gcinnteoinn‡‡; gcinnteochainn†‡‡ |
chinnteofá; chinnteochthᆠ/ gcinnteofᇇ; gcinnteochthᆇ‡ |
chinnteodh sé, sí; chinnteochadh sé, sí† / gcinnteodh sé, s퇇; gcinnteochadh sé, s톇‡ |
chinnteoimis; chinnteodh muid; chinnteochaimis†; chinnteochadh muid† / gcinnteoimis‡‡; gcinnteodh muid‡‡; gcinnteochaimis†‡‡; gcinnteochadh muid†‡‡ |
chinnteodh sibh; chinnteochadh sibh† / gcinnteodh sibh‡‡; gcinnteochadh sibh†‡‡ |
chinnteoidís; chinnteodh siad; chinnteochadh siad† / gcinnteoidís‡‡; gcinnteodh siad‡‡; gcinnteochadh siad†‡‡ |
a chinnteodh; a chinnteochadh† / a gcinnteodh*; a gcinnteochadh*† |
chinnteofaí; chinnteochthaí† / gcinnteofa퇇; gcinnteochtha톇‡ |
| subjunctive |
| present |
go gcinntí mé; go gcinntíod† |
go gcinntí tú; go gcinntír† |
go gcinntí sé, sí |
go gcinntímid; go gcinntí muid |
go gcinntí sibh |
go gcinntí siad; go gcinntíd† |
— |
go gcinntítear |
| past |
dá gcinntínn |
dá gcinntíteá |
dá gcinntíodh sé, sí |
dá gcinntímis; dá gcinntíodh muid |
dá gcinntíodh sibh |
dá gcinntídís; dá gcinntíodh siad |
— |
dá gcinntítí |
| imperative |
| – |
cinntím |
cinntigh |
cinntíodh sé, sí |
cinntímis |
cinntígí; cinntídh† |
cinntídís |
— |
cinntítear |