compenseren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch compenseren, from Old French compenser, from Latin compēnsō.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌkɔmpɛnˈzeːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: com‧pen‧se‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

compenseren

1. (transitive) to compensate

Conjugation

Conjugation of compenseren (weak)
infinitive	compenseren
past singular	compenseerde
past participle	gecompenseerd
infinitive	compenseren
gerund	compenseren n
	present tense	past tense
1st person singular	compenseer	compenseerde
2nd person sing. (jij)	compenseert, compenseer2	compenseerde
2nd person sing. (u)	compenseert	compenseerde
2nd person sing. (gij)	compenseert	compenseerde
3rd person singular	compenseert	compenseerde
plural	compenseren	compenseerden
subjunctive sing.1	compensere	compenseerde
subjunctive plur.1	compenseren	compenseerden
imperative sing.	compenseer
imperative plur.1	compenseert
participles	compenserend	gecompenseerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• compensatie
• overcompenseren