Top Qs
Timeline
Chat
Perspective
contemptus
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
Latin
Etymology
From contemnō (“I despise”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔnˈtɛmp.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [konˈtɛmp.tus]
Adjective
contemptus (feminine contempta, neuter contemptum, superlative contemptissimus, adverb contemptim); first/second-declension adjective
- despised, despicable
- contemptible, vile
- valued little, disregarded
- Quintus Curtius Rufus, Historiae Alexandri Magni, Book VI
- Parva saepe scintilla contempta magnum excitavit incendium.
- A small spark neglected has often roused to a great inferno.
- Parva saepe scintilla contempta magnum excitavit incendium.
- Quintus Curtius Rufus, Historiae Alexandri Magni, Book VI
Declension
First/second-declension adjective.
Noun
contemptus m (genitive contemptūs); fourth declension
Declension
Fourth-declension noun.
References
- “contemptus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “contemptus”, in Charlton T. Lewis (1891), An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- “contemptus”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
Remove ads
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads