convergeren

Dutch

Etymology

From French converger, from New Latin convergō

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

convergeren

1. to converge

Conjugation

Conjugation of convergeren (weak)
infinitive	convergeren
past singular	convergeerde
past participle	geconvergeerd
infinitive	convergeren
gerund	convergeren n
	present tense	past tense
1st person singular	convergeer	convergeerde
2nd person sing. (jij)	convergeert, convergeer2	convergeerde
2nd person sing. (u)	convergeert	convergeerde
2nd person sing. (gij)	convergeert	convergeerde
3rd person singular	convergeert	convergeerde
plural	convergeren	convergeerden
subjunctive sing.1	convergere	convergeerde
subjunctive plur.1	convergeren	convergeerden
imperative sing.	convergeer
imperative plur.1	convergeert
participles	convergerend	geconvergeerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Antonyms

• divergeren

Related terms

• convergent
• convergentie