deduceren

Dutch

Etymology

Borrowed from Latin dēdūcō.

Pronunciation

• IPA^(key): /deːdyˈseːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: de‧du‧ce‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

deduceren

1. (transitive) to deduce

Conjugation

Conjugation of deduceren (weak)
infinitive	deduceren
past singular	deduceerde
past participle	gededuceerd
infinitive	deduceren
gerund	deduceren n
	present tense	past tense
1st person singular	deduceer	deduceerde
2nd person sing. (jij)	deduceert, deduceer2	deduceerde
2nd person sing. (u)	deduceert	deduceerde
2nd person sing. (gij)	deduceert	deduceerde
3rd person singular	deduceert	deduceerde
plural	deduceren	deduceerden
subjunctive sing.1	deducere	deduceerde
subjunctive plur.1	deduceren	deduceerden
imperative sing.	deduceer
imperative plur.1	deduceert
participles	deducerend	gededuceerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• afleiden

Related terms

• deductie