deemoedigen

Dutch

Etymology

From deemoedig +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌdeːˈmudəɣə(n)/
• Hyphenation: dee‧moe‧di‧gen

Verb

deemoedigen

1. (transitive) to humble

   Synonym: verootmoedigen

Usage notes

This verb has a positive connotation, unlike vernederen (“to humiliate”), verlagen (“to lower, to bring down”) and humiliëren (“to humiliate”).

Conjugation

Conjugation of deemoedigen (weak)
infinitive	deemoedigen
past singular	deemoedigde
past participle	gedeemoedigd
infinitive	deemoedigen
gerund	deemoedigen n
	present tense	past tense
1st person singular	deemoedig	deemoedigde
2nd person sing. (jij)	deemoedigt, deemoedig2	deemoedigde
2nd person sing. (u)	deemoedigt	deemoedigde
2nd person sing. (gij)	deemoedigt	deemoedigde
3rd person singular	deemoedigt	deemoedigde
plural	deemoedigen	deemoedigden
subjunctive sing.1	deemoedige	deemoedigde
subjunctive plur.1	deemoedigen	deemoedigden
imperative sing.	deemoedig
imperative plur.1	deemoedigt
participles	deemoedigend	gedeemoedigd
1) Archaic. 2) In case of inversion.