deyfa

Icelandic

Etymology

From Old Norse deyfa.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈteiːva/

  Rhymes: -eiːva

Verb

deyfa (weak verb, third-person singular past indicative deyfði, supine deyft)

1. to numb
2. (medicine) to anesthetize

Conjugation

deyfa – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að deyfa
supine sagnbót		deyft
present participle lýsingarháttur nútíðar		deyfandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	deyfi	deyfði		deyfi	deyfði
	þú	deyfir	deyfðir		deyfir	deyfðir
	hann, hún, það	deyfir	deyfði		deyfi	deyfði
plural	við	deyfum	deyfðum		deyfum	deyfðum
	þið	deyfið	deyfðuð		deyfið	deyfðuð
	þeir, þær, þau	deyfa	deyfðu		deyfi	deyfðu
		imperative boðháttur
singular	þú	deyf (þú), deyfðu
plural	þið	deyfið (þið), deyfiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

deyfast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að deyfast
supine sagnbót		deyfst
present participle lýsingarháttur nútíðar		deyfandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	deyfist	deyfðist		deyfist	deyfðist
	þú	deyfist	deyfðist		deyfist	deyfðist
	hann, hún, það	deyfist	deyfðist		deyfist	deyfðist
plural	við	deyfumst	deyfðumst		deyfumst	deyfðumst
	þið	deyfist	deyfðust		deyfist	deyfðust
	þeir, þær, þau	deyfast	deyfðust		deyfist	deyfðust
		imperative boðháttur
singular	þú	deyfst (þú), deyfstu
plural	þið	deyfist (þið), deyfisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

deyfður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	deyfður	deyfð	deyft	deyfðir	deyfðar	deyfð
accusative (þolfall)	deyfðan	deyfða	deyft	deyfða	deyfðar	deyfð
dative (þágufall)	deyfðum	deyfðri	deyfðu	deyfðum	deyfðum	deyfðum
genitive (eignarfall)	deyfðs	deyfðrar	deyfðs	deyfðra	deyfðra	deyfðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	deyfði	deyfða	deyfða	deyfðu	deyfðu	deyfðu
accusative (þolfall)	deyfða	deyfðu	deyfða	deyfðu	deyfðu	deyfðu
dative (þágufall)	deyfða	deyfðu	deyfða	deyfðu	deyfðu	deyfðu
genitive (eignarfall)	deyfða	deyfðu	deyfða	deyfðu	deyfðu	deyfðu

Derived terms

• deyfing

Old Norse

Etymology

From daufr (“deaf”).

Verb

deyfa

1. to make deaf, deafen

Conjugation

Conjugation of deyfa — active (weak class 1)

infinitive	deyfa
present participle	deyfandi
past participle	deyfðr
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	deyfi	deyfða		deyfa	deyfða
2nd person singular	deyfir	deyfðir		deyfir	deyfðir
3rd person singular	deyfir	deyfði		deyfi	deyfði
1st person plural	deyfum	deyfðum		deyfim	deyfðim
2nd person plural	deyfið	deyfðuð		deyfið	deyfðið
3rd person plural	deyfa	deyfðu		deyfi	deyfði
imperative	present
2nd person singular	deyf, deyfi
1st person plural	deyfum
2nd person plural	deyfið

Conjugation of deyfa — mediopassive (weak class 1)

infinitive	deyfask
present participle	deyfandisk
past participle	deyfzk
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	deyfumk	deyfðumk		deyfumk	deyfðumk
2nd person singular	deyfisk	deyfðisk		deyfisk	deyfðisk
3rd person singular	deyfisk	deyfðisk		deyfisk	deyfðisk
1st person plural	deyfumsk	deyfðumsk		deyfimsk	deyfðimsk
2nd person plural	deyfizk	deyfðuzk		deyfizk	deyfðizk
3rd person plural	deyfask	deyfðusk		deyfisk	deyfðisk
imperative	present
2nd person singular	deyfsk, deyfisk
1st person plural	deyfumsk
2nd person plural	deyfizk

Descendants

• Icelandic: deyfa
• Faroese: doyva
• Norwegian Nynorsk: døyva
  • → Norwegian Bokmål: døyve

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910), “deyfa”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive