dichtlopen

Dutch

Etymology

From dicht (“closed, thick”) +‎ lopen (“to walk”).

Pronunciation

• IPA^(key): /dɪxtˌloː.pə(n)/
• Hyphenation: dicht‧lo‧pen

Verb

dichtlopen

1. to clog, become blocked
2. to overgrow
3. (sports) to close the gap (between runners)

Conjugation

Conjugation of dichtlopen (strong class 7, separable)
infinitive	dichtlopen
past singular	liep dicht
past participle	dichtgelopen
infinitive	dichtlopen
gerund	dichtlopen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	loop dicht	liep dicht	dichtloop	dichtliep
2nd person sing. (jij)	loopt dicht, loop dicht2	liep dicht	dichtloopt	dichtliep
2nd person sing. (u)	loopt dicht	liep dicht	dichtloopt	dichtliep
2nd person sing. (gij)	loopt dicht	liept dicht	dichtloopt	dichtliept
3rd person singular	loopt dicht	liep dicht	dichtloopt	dichtliep
plural	lopen dicht	liepen dicht	dichtlopen	dichtliepen
subjunctive sing.1	lope dicht	liepe dicht	dichtlope	dichtliepe
subjunctive plur.1	lopen dicht	liepen dicht	dichtlopen	dichtliepen
imperative sing.	loop dicht
imperative plur.1	loopt dicht
participles	dichtlopend	dichtgelopen
1) Archaic. 2) In case of inversion.