doodlopen

Dutch

Etymology

From dood +‎ lopen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdoːtloːpə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: dood‧lo‧pen

Verb

doodlopen

1. (intransitive) to end in a dead end
2. (reflexive) to exhaust oneself by running
3. (transitive, nautical) to outsail another ship

Conjugation

Conjugation of doodlopen (strong class 7, separable)
infinitive	doodlopen
past singular	liep dood
past participle	doodgelopen
infinitive	doodlopen
gerund	doodlopen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	loop dood	liep dood	doodloop	doodliep
2nd person sing. (jij)	loopt dood, loop dood2	liep dood	doodloopt	doodliep
2nd person sing. (u)	loopt dood	liep dood	doodloopt	doodliep
2nd person sing. (gij)	loopt dood	liept dood	doodloopt	doodliept
3rd person singular	loopt dood	liep dood	doodloopt	doodliep
plural	lopen dood	liepen dood	doodlopen	doodliepen
subjunctive sing.1	lope dood	liepe dood	doodlope	doodliepe
subjunctive plur.1	lopen dood	liepen dood	doodlopen	doodliepen
imperative sing.	loop dood
imperative plur.1	loopt dood
participles	doodlopend	doodgelopen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Afrikaans: doodloop