du.

See also: Appendix:Variations of "du"

English

Adjective

du. (not comparable)

1. (grammar) Abbreviation of dual.

Anagrams

• 'ud, UD

Hungarian

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈdeːlutaːn]

• Audio:

  (file)

Noun

du. (plural du.-ok)

1. abbreviation of délután (“afternoon”)

Declension

Inflection (stem in -o-, back harmony)

	singular	plural
nominative	du.	du.-ok
accusative	du.-t	du.-okat
dative	du.-nak	du.-oknak
instrumental	du.-nal	du.-okkal
causal-final	du.-ért	du.-okért
translative	du.-ná	du.-okká
terminative	du.-ig	du.-okig
essive-formal	du.-ként	du.-okként
essive-modal	—	—
inessive	du.-ban	du.-okban
superessive	du.-on	du.-okon
adessive	du.-nál	du.-oknál
illative	du.-ba	du.-okba
sublative	du.-ra	du.-okra
allative	du.-hoz	du.-okhoz
elative	du.-ból	du.-okból
delative	du.-ról	du.-okról
ablative	du.-tól	du.-októl
non-attributive possessive – singular	du.-é	du.-oké
non-attributive possessive – plural	du.-éi	du.-okéi

Possessive forms of du.

possessor	single possession	multiple possessions
1st person sing.	du.-om	du.-jaim
2nd person sing.	du.-od	du.-jaid
3rd person sing.	du.-ja	du.-jai
1st person plural	du.-unk	du.-jaink
2nd person plural	du.-otok	du.-jaitok
3rd person plural	du.-juk	du.-jaik