eima

Icelandic

Etymology

From eimur (“steam”).

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈeiːma]

  Rhymes: -eiːma

Verb

eima (weak verb, third-person singular past indicative eimaði, supine eimað)

1. to distill

Conjugation

eima – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að eima
supine sagnbót		eimað
present participle lýsingarháttur nútíðar		eimandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	eima	eimaði		eimi	eimaði
	þú	eimar	eimaðir		eimir	eimaðir
	hann, hún, það	eimar	eimaði		eimi	eimaði
plural	við	eimum	eimuðum		eimum	eimuðum
	þið	eimið	eimuðuð		eimið	eimuðuð
	þeir, þær, þau	eima	eimuðu		eimi	eimuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	eima (þú), eimaðu
plural	þið	eimið (þið), eimiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

eimast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að eimast
supine sagnbót		eimast
present participle lýsingarháttur nútíðar		eimandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	eimast	eimaðist		eimist	eimaðist
	þú	eimast	eimaðist		eimist	eimaðist
	hann, hún, það	eimast	eimaðist		eimist	eimaðist
plural	við	eimumst	eimuðumst		eimumst	eimuðumst
	þið	eimist	eimuðust		eimist	eimuðust
	þeir, þær, þau	eimast	eimuðust		eimist	eimuðust
		imperative boðháttur
singular	þú	eimast (þú), eimastu
plural	þið	eimist (þið), eimisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

eimaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	eimaður	eimuð	eimað	eimaðir	eimaðar	eimuð
accusative (þolfall)	eimaðan	eimaða	eimað	eimaða	eimaðar	eimuð
dative (þágufall)	eimuðum	eimaðri	eimuðu	eimuðum	eimuðum	eimuðum
genitive (eignarfall)	eimaðs	eimaðrar	eimaðs	eimaðra	eimaðra	eimaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	eimaði	eimaða	eimaða	eimuðu	eimuðu	eimuðu
accusative (þolfall)	eimaða	eimuðu	eimaða	eimuðu	eimuðu	eimuðu
dative (þágufall)	eimaða	eimuðu	eimaða	eimuðu	eimuðu	eimuðu
genitive (eignarfall)	eimaða	eimuðu	eimaða	eimuðu	eimuðu	eimuðu

Ye'kwana

Variant orthographies

ALIV	eima
Brazilian standard	eima
New Tribes	eima

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

• IPA^(key): [ejma]

Verb

eima

1. (transitive) to smoke (tobacco)

References

• Cáceres, Natalia (2011), “eima”, in Grammaire Fonctionnelle-Typologique du Ye’kwana‎, Lyon
• Hall, Katherine (2007), “-eima-”, in Mary Ritchie Key & Bernard Comrie, editors, The Intercontinental Dictionary Series‎, Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology, published 2021