eischen

Dutch

Verb

eischen

1. obsolete spelling of eisen

Conjugation

Conjugation of eischen (weak)
infinitive	eischen
past singular	eischte
past participle	geëischt
infinitive	eischen
gerund	eischen n
	present tense	past tense
1st person singular	eisch	eischte
2nd person sing. (jij)	eischt, eisch2	eischte
2nd person sing. (u)	eischt	eischte
2nd person sing. (gij)	eischt	eischte
3rd person singular	eischt	eischte
plural	eischen	eischten
subjunctive sing.1	eische	eischte
subjunctive plur.1	eischen	eischten
imperative sing.	eisch
imperative plur.1	eischt
participles	eischend	geëischt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch *eiskon, from Proto-West Germanic *aiskōn.

Verb

eischen

1. to ask, to request
2. to demand
3. to require

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Alternative forms

• êeschen
• eiscen
• êscen
• hêschen

Descendants

• Dutch: eisen, eischen (obsolete)
  • Afrikaans: eis
• Limburgish: eisje

Further reading

• “eisen (II)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E.; Verdam, J. (1885–1929), “eiscen (I)”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page eiscen