elska

Faroese

Etymology

From Old Norse elska, from Proto-Germanic *aliskōną (“to care for, cultivate, cherish”), from Proto-Germanic *aliskaz (“dear, precious”), from Proto-Germanic *al- (“to spur, drive, be enthusiastic”), from Proto-Indo-European *el-, *lā- (“to drive, move, go”).

Verb

elska (third person singular past indicative elskaði, third person plural past indicative elskaðu, supine elskað)

1. to love
   • Eg elski teg.

     I love you.

   • Antin elskar tú tað, ella hatar tú tað.

     Either you love it or you hate it.

Conjugation

Conjugation of elska (group v-30)

infinitive	elska
supine	elskað
	present	past
first singular	elski	elskaði
second singular	elskar	elskaði
third singular	elskar	elskaði
plural	elska	elskaðu
participle (a6)1	elskandi	elskaður
	imperative
singular	elska!
plural	elskið!

¹Only the past participle being declined.

Synonyms

• unna, ynna, alska

Antonyms

• hata

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɛlska/

Etymology 1

From Old Norse elska.

Noun

elska f (genitive singular elsku, nominative plural elskur)

1. love

   Ekki gráta elsku vinur.

   Don't cry dear friend.

Declension

Declension of elska (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	elska	elskan	elskur	elskurnar
accusative	elsku	elskuna	elskur	elskurnar
dative	elsku	elskunni	elskum	elskunum
genitive	elsku	elskunnar	elska, elskna	elskanna, elsknanna

Derived terms

• elskan mín

Etymology 2

Verb

elska (weak verb, third-person singular past indicative elskaði, supine elskað)

1. to love [intransitive or with accusative]

   Synonym: unna

   Ég elska konuna mína.

   I love my wife.

   Hann elskaði mig aldrei.

   He never loved me.

Conjugation

elska – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að elska
supine sagnbót		elskað
present participle lýsingarháttur nútíðar		elskandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	elska	elskaði		elski	elskaði
	þú	elskar	elskaðir		elskir	elskaðir
	hann, hún, það	elskar	elskaði		elski	elskaði
plural	við	elskum	elskuðum		elskum	elskuðum
	þið	elskið	elskuðuð		elskið	elskuðuð
	þeir, þær, þau	elska	elskuðu		elski	elskuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	elska (þú), elskaðu
plural	þið	elskið (þið), elskiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

elskast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að elskast
supine sagnbót		elskast
present participle lýsingarháttur nútíðar		elskandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	elskast	elskaðist		elskist	elskaðist
	þú	elskast	elskaðist		elskist	elskaðist
	hann, hún, það	elskast	elskaðist		elskist	elskaðist
plural	við	elskumst	elskuðumst		elskumst	elskuðumst
	þið	elskist	elskuðust		elskist	elskuðust
	þeir, þær, þau	elskast	elskuðust		elskist	elskuðust
		imperative boðháttur
singular	þú	elskast (þú), elskastu
plural	þið	elskist (þið), elskisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

elskaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	elskaður	elskuð	elskað	elskaðir	elskaðar	elskuð
accusative (þolfall)	elskaðan	elskaða	elskað	elskaða	elskaðar	elskuð
dative (þágufall)	elskuðum	elskaðri	elskuðu	elskuðum	elskuðum	elskuðum
genitive (eignarfall)	elskaðs	elskaðrar	elskaðs	elskaðra	elskaðra	elskaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	elskaði	elskaða	elskaða	elskuðu	elskuðu	elskuðu
accusative (þolfall)	elskaða	elskuðu	elskaða	elskuðu	elskuðu	elskuðu
dative (þágufall)	elskaða	elskuðu	elskaða	elskuðu	elskuðu	elskuðu
genitive (eignarfall)	elskaða	elskuðu	elskaða	elskuðu	elskuðu	elskuðu

Derived terms

• ég elska þig
• elskast

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• elsket

Verb

elska

1. inflection of elske:
   1. simple past
   2. past participle

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• elske

Etymology

From Old Norse elska, from Proto-Germanic *aliskōną (“to care for, cultivate, cherish”).

Pronunciation

• IPA^(key): [²ɛ̝l.skɑ], [²ɛ̝ʂ.kɑ]

Verb

elska (present tense elskar, past tense elska, past participle elska, passive infinitive elskast, present participle elskande, imperative elska/elsk)

1. to love

Derived terms

• eg elskar deg

References

• “elska” in The Nynorsk Dictionary.

Anagrams

• Aksel, aksel, elkas, elska, klase, laske, lekas, leksa, leska, sekla, skale, slake

Old Norse

Alternative forms

• ælska — Old East Norse

Etymology

From Proto-Germanic *aliskōną (“to care for, cultivate, cherish”), from Proto-Germanic *aliskaz (“dear, precious”), from Proto-Germanic *al- (“to spur, drive, be enthusiastic”), from Proto-Indo-European *el-, *lā- (“to drive, move, go”). Related to Old Norse elskr (“dear, beloved”), Old English ellen (“courage, zeal”). More at ellen.

Verb

elska

1. to love

Declension

This noun needs an inflection-table template.

Derived terms

• elskandi m

Descendants

• Icelandic: elska
• Faroese: elska
• Norwegian Nynorsk: elska; (dialectal) eilske, eske
• Old Swedish: ælska
  • Swedish: älska
• Danish: elske
  • Norwegian Bokmål: elske

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910), “elska”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive