erfa

Icelandic

Etymology

From Old Norse erfa, from Proto-Germanic *arbijaną, denominative from *arbiją, from Proto-Indo-European *h₃erbʰ- (“change allegiance or status or ownership”). Cognate with Swedish ärva.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɛrva/

  Rhymes: -ɛrva

Verb

erfa (weak verb, third-person singular past indicative erfði, supine erft)

1. to inherit

Conjugation

erfa – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að erfa
supine sagnbót		erft
present participle lýsingarháttur nútíðar		erfandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	erfi	erfði		erfi	erfði
	þú	erfir	erfðir		erfir	erfðir
	hann, hún, það	erfir	erfði		erfi	erfði
plural	við	erfum	erfðum		erfum	erfðum
	þið	erfið	erfðuð		erfið	erfðuð
	þeir, þær, þau	erfa	erfðu		erfi	erfðu
		imperative boðháttur
singular	þú	erf (þú), erfðu
plural	þið	erfið (þið), erfiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

erfast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að erfast
supine sagnbót		erfst
present participle lýsingarháttur nútíðar		erfandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	erfist	erfðist		erfist	erfðist
	þú	erfist	erfðist		erfist	erfðist
	hann, hún, það	erfist	erfðist		erfist	erfðist
plural	við	erfumst	erfðumst		erfumst	erfðumst
	þið	erfist	erfðust		erfist	erfðust
	þeir, þær, þau	erfast	erfðust		erfist	erfðust
		imperative boðháttur
singular	þú	erfst (þú), erfstu
plural	þið	erfist (þið), erfisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

erfður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	erfður	erfð	erft	erfðir	erfðar	erfð
accusative (þolfall)	erfðan	erfða	erft	erfða	erfðar	erfð
dative (þágufall)	erfðum	erfðri	erfðu	erfðum	erfðum	erfðum
genitive (eignarfall)	erfðs	erfðrar	erfðs	erfðra	erfðra	erfðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	erfði	erfða	erfða	erfðu	erfðu	erfðu
accusative (þolfall)	erfða	erfðu	erfða	erfðu	erfðu	erfðu
dative (þágufall)	erfða	erfðu	erfða	erfðu	erfðu	erfðu
genitive (eignarfall)	erfða	erfðu	erfða	erfðu	erfðu	erfðu