exploiteren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch exploiteren, from Middle French exploiter.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɛksplʋaːˈteːrə(n)/, (originally, nowadays uncommon) /ɛksplɔi̯ˈteːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ex‧ploi‧te‧ren

Verb

exploiteren

1. (transitive) to exploit

Conjugation

Conjugation of exploiteren (weak)
infinitive	exploiteren
past singular	exploiteerde
past participle	geëxploiteerd
infinitive	exploiteren
gerund	exploiteren n
	present tense	past tense
1st person singular	exploiteer	exploiteerde
2nd person sing. (jij)	exploiteert, exploiteer2	exploiteerde
2nd person sing. (u)	exploiteert	exploiteerde
2nd person sing. (gij)	exploiteert	exploiteerde
3rd person singular	exploiteert	exploiteerde
plural	exploiteren	exploiteerden
subjunctive sing.1	exploitere	exploiteerde
subjunctive plur.1	exploiteren	exploiteerden
imperative sing.	exploiteer
imperative plur.1	exploiteert
participles	exploiterend	geëxploiteerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• uitbaten

Related terms

• exploitant
• exploitatie