extrapoleren

Dutch

Etymology

Borrowed from French extrapoler or English extrapolate.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɛks.traː.poːˈleː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ex‧tra‧po‧le‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

extrapoleren

1. to extrapolate

Conjugation

Conjugation of extrapoleren (weak)
infinitive	extrapoleren
past singular	extrapoleerde
past participle	geëxtrapoleerd
infinitive	extrapoleren
gerund	extrapoleren n
	present tense	past tense
1st person singular	extrapoleer	extrapoleerde
2nd person sing. (jij)	extrapoleert, extrapoleer2	extrapoleerde
2nd person sing. (u)	extrapoleert	extrapoleerde
2nd person sing. (gij)	extrapoleert	extrapoleerde
3rd person singular	extrapoleert	extrapoleerde
plural	extrapoleren	extrapoleerden
subjunctive sing.1	extrapolere	extrapoleerde
subjunctive plur.1	extrapoleren	extrapoleerden
imperative sing.	extrapoleer
imperative plur.1	extrapoleert
participles	extrapolerend	geëxtrapoleerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• extrapolatie