fabuleren

Dutch

Etymology

From French fabuler, adapted with the suffix -eren.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

fabuleren

1. (intransitive) to fabulate, tell a story
2. (intransitive) to tell tales, fantasize

Conjugation

Conjugation of fabuleren (weak)
infinitive	fabuleren
past singular	fabuleerde
past participle	gefabuleerd
infinitive	fabuleren
gerund	fabuleren n
	present tense	past tense
1st person singular	fabuleer	fabuleerde
2nd person sing. (jij)	fabuleert, fabuleer2	fabuleerde
2nd person sing. (u)	fabuleert	fabuleerde
2nd person sing. (gij)	fabuleert	fabuleerde
3rd person singular	fabuleert	fabuleerde
plural	fabuleren	fabuleerden
subjunctive sing.1	fabulere	fabuleerde
subjunctive plur.1	fabuleren	fabuleerden
imperative sing.	fabuleer
imperative plur.1	fabuleert
participles	fabulerend	gefabuleerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• fabel
• fabulant
• fabuleus