fiska

Faroese

Etymology

From Old Norse fiska, from Proto-Germanic *fiskōną. By surface analysis, fisk +‎ -a.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfɪska/
• Rhymes: -ɪska

Verb

fiska (third person singular past indicative fiskaði, third person plural past indicative fiskaðu, supine fiskað)

1. to fish

   Hvussu nógvar fiskar hevur tú fiskað?

   How many fish did you fish?

2. to fish (to dredge for sunken pilot whales) [with upp]
3. to fish for (an invitation, information, compliments, support, sympathy) [with eftir]

Conjugation

Conjugation of fiska (group v-30)

infinitive	fiska
supine	fiskað
	present	past
first singular	fiski	fiskaði
second singular	fiskar	fiskaði
third singular	fiskar	fiskaði
plural	fiska	fiskaðu
participle (a6)1	fiskandi	fiskaður
	imperative
singular	fiska!
plural	fiskið!

¹Only the past participle being declined.

References

• "fiska" at Sprotin.fo

Icelandic

Pronunciation

• Rhymes: -ɪska

Etymology 1

From Old Norse fiska (“to fish”), from Proto-Germanic *fiskōną. Corresponds to fisk +‎ -a.

Verb

fiska (weak verb, third-person singular past indicative fiskaði, supine fiskað)

1. to fish

Conjugation

fiska – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að fiska
supine sagnbót		fiskað
present participle lýsingarháttur nútíðar		fiskandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	fiska	fiskaði		fiski	fiskaði
	þú	fiskar	fiskaðir		fiskir	fiskaðir
	hann, hún, það	fiskar	fiskaði		fiski	fiskaði
plural	við	fiskum	fiskuðum		fiskum	fiskuðum
	þið	fiskið	fiskuðuð		fiskið	fiskuðuð
	þeir, þær, þau	fiska	fiskuðu		fiski	fiskuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	fiska (þú), fiskaðu
plural	þið	fiskið (þið), fiskiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

fiskast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að fiskast
supine sagnbót		fiskast
present participle lýsingarháttur nútíðar		fiskandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	fiskast	fiskaðist		fiskist	fiskaðist
	þú	fiskast	fiskaðist		fiskist	fiskaðist
	hann, hún, það	fiskast	fiskaðist		fiskist	fiskaðist
plural	við	fiskumst	fiskuðumst		fiskumst	fiskuðumst
	þið	fiskist	fiskuðust		fiskist	fiskuðust
	þeir, þær, þau	fiskast	fiskuðust		fiskist	fiskuðust
		imperative boðháttur
singular	þú	fiskast (þú), fiskastu
plural	þið	fiskist (þið), fiskisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Etymology 2

Noun

fiska

1. indefinite accusative/genitive plural of fiskur

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• fisket

Verb

fiska

1. inflection of fiske:
   1. simple past
   2. past participle

Old Norse

Noun

fiska

1. accusative/genitive plural of fiskr

Swedish

Etymology

From Old Norse fiska, from Proto-Germanic *fiskōną. Corresponds to fisk +‎ -a.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

fiska (present fiskar, preterite fiskade, supine fiskat, imperative fiska)

1. to fish

Conjugation

Conjugation of fiska (weak)

	active		passive
infinitive	fiska		fiskas
supine	fiskat		fiskats
imperative	fiska		—
imper. plural1	fisken		—
	present	past	present	past
indicative	fiskar	fiskade	fiskas	fiskades
ind. plural1	fiska	fiskade	fiskas	fiskades
subjunctive2	fiske	fiskade	fiskes	fiskades
present participle		fiskande
past participle		fiskad

¹ Archaic. ² Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Related terms

• fiskare
• fiske

See also

• angla
• bottennapp
• flugfiske
• meta
• pimpla

References

• fiska in Svensk ordbok (SO)
• fiska in Svenska Akademiens ordlista (SAOL)
• fiska in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)

Anagrams

• fikas