functioneren

Dutch

Etymology

Borrowed from French fonctionner.

Pronunciation

• IPA^(key): /fʏnk(t)sjoːˈneːrə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

functioneren

1. (intransitive) to function, to work

Conjugation

Conjugation of functioneren (weak)
infinitive	functioneren
past singular	functioneerde
past participle	gefunctioneerd
infinitive	functioneren
gerund	functioneren n
	present tense	past tense
1st person singular	functioneer	functioneerde
2nd person sing. (jij)	functioneert, functioneer2	functioneerde
2nd person sing. (u)	functioneert	functioneerde
2nd person sing. (gij)	functioneert	functioneerde
3rd person singular	functioneert	functioneerde
plural	functioneren	functioneerden
subjunctive sing.1	functionere	functioneerde
subjunctive plur.1	functioneren	functioneerden
imperative sing.	functioneer
imperative plur.1	functioneert
participles	functionerend	gefunctioneerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• functie