gewoonte

Dutch

Etymology

From Middle Dutch gewoonte. Equivalent to gewoon +‎ -te.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣəˈʋoːn.tə/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ge‧woon‧te

Noun

gewoonte f (plural gewoonten or gewoontes, diminutive gewoontetje n)

1. wont, habit, custom
2. custom, tradition

   Synonyms: gebruik, traditie

Derived terms

• eetgewoonte
• gewoontedier
• gewoonterecht

Descendants

• Negerhollands: geweente