glaceren

Dutch

Etymology

From French glacer (to ice).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

glaceren

1. to frost, cover with icing

Conjugation

Conjugation of glaceren (weak)
infinitive	glaceren
past singular	glaceerde
past participle	geglaceerd
infinitive	glaceren
gerund	glaceren n
	present tense	past tense
1st person singular	glaceer	glaceerde
2nd person sing. (jij)	glaceert, glaceer2	glaceerde
2nd person sing. (u)	glaceert	glaceerde
2nd person sing. (gij)	glaceert	glaceerde
3rd person singular	glaceert	glaceerde
plural	glaceren	glaceerden
subjunctive sing.1	glacere	glaceerde
subjunctive plur.1	glaceren	glaceerden
imperative sing.	glaceer
imperative plur.1	glaceert
participles	glacerend	geglaceerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.