grenja

Faroese

Etymology

From Old Norse grenja (“to howl”).

Verb

grenja (third person singular past indicative grenjaði, third person plural past indicative grenjað, supine grenjað)

1. to growl

Conjugation

Conjugation of grenja (group v-30)

infinitive	grenja
supine	grenjað
	present	past
first singular	grenji	grenjaði
second singular	grenjar	grenjaði
third singular	grenjar	grenjaði
plural	grenja	grenjaðu
participle (a6)1	grenjandi	grenjaður
	imperative
singular	grenja!
plural	grenjið!

¹Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Old Norse grenja (“to howl”).

Pronunciation

• IPA^(key): /krɛnja/
• Rhymes: -ɛnja

Verb

grenja (weak verb, third-person singular past indicative grenjaði, supine grenjað)

1. (intransitive) to cry, to cry loudly

   Synonym: skæla

   Farðu að grenja.

   Go cry about it.

2. (intransitive) to scream, to yell

   Synonym: öskra

3. (in the present participle grenjandi) pouring, howling

   Synonyms: öskrandi, lemjandi

   Grenjandi rigning.

   Pouring rain.

Conjugation

grenja – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að grenja
supine sagnbót		grenjað
present participle lýsingarháttur nútíðar		grenjandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	grenja	grenjaði		grenji	grenjaði
	þú	grenjar	grenjaðir		grenjir	grenjaðir
	hann, hún, það	grenjar	grenjaði		grenji	grenjaði
plural	við	grenjum	grenjuðum		grenjum	grenjuðum
	þið	grenjið	grenjuðuð		grenjið	grenjuðuð
	þeir, þær, þau	grenja	grenjuðu		grenji	grenjuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	grenja (þú), grenjaðu
plural	þið	grenjið (þið), grenjiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

See also

• mígandi rigning, rigna eldi og brennisteini (“to rain cats and dogs”)
• vælubíllinn