hakka

See also: Hakka and håkkå

Ainu

Etymology

Borrowed from Nivkh ӿаӄ (haq, “hat”).

Pronunciation

• IPA^(key): /hákꜜkà/

Noun

hakka (Kana spelling ハㇰカ)

1. (Sakhalin) hat

Estonian

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈhɑkːɑ/, [ˈ(h)ɑkːɑ]

Verb

hakka

1. inflection of hakkama:
   1. present indicative connegative
   2. second-person singular imperative

French

Pronunciation

• Audio (France (Somain)):

  (file)

Noun

hakka m (uncountable)

1. Hakka

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈhakka/

  Rhymes: -ahka

Verb

hakka (weak verb, third-person singular past indicative hakkaði, supine hakkað)

1. to mince, grind

Conjugation

hakka – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að hakka
supine sagnbót		hakkað
present participle lýsingarháttur nútíðar		hakkandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	hakka	hakkaði		hakki	hakkaði
	þú	hakkar	hakkaðir		hakkir	hakkaðir
	hann, hún, það	hakkar	hakkaði		hakki	hakkaði
plural	við	hökkum	hökkuðum		hökkum	hökkuðum
	þið	hakkið	hökkuðuð		hakkið	hökkuðuð
	þeir, þær, þau	hakka	hökkuðu		hakki	hökkuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	hakka (þú), hakkaðu
plural	þið	hakkið (þið), hakkiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hakkast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að hakkast
supine sagnbót		hakkast
present participle lýsingarháttur nútíðar		hakkandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	hakkast	hakkaðist		hakkist	hakkaðist
	þú	hakkast	hakkaðist		hakkist	hakkaðist
	hann, hún, það	hakkast	hakkaðist		hakkist	hakkaðist
plural	við	hökkumst	hökkuðumst		hökkumst	hökkuðumst
	þið	hakkist	hökkuðust		hakkist	hökkuðust
	þeir, þær, þau	hakkast	hökkuðust		hakkist	hökkuðust
		imperative boðháttur
singular	þú	hakkast (þú), hakkastu
plural	þið	hakkist (þið), hakkisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hakkaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hakkaður	hökkuð	hakkað	hakkaðir	hakkaðar	hökkuð
accusative (þolfall)	hakkaðan	hakkaða	hakkað	hakkaða	hakkaðar	hökkuð
dative (þágufall)	hökkuðum	hakkaðri	hökkuðu	hökkuðum	hökkuðum	hökkuðum
genitive (eignarfall)	hakkaðs	hakkaðrar	hakkaðs	hakkaðra	hakkaðra	hakkaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hakkaði	hakkaða	hakkaða	hökkuðu	hökkuðu	hökkuðu
accusative (þolfall)	hakkaða	hökkuðu	hakkaða	hökkuðu	hökkuðu	hökkuðu
dative (þágufall)	hakkaða	hökkuðu	hakkaða	hökkuðu	hökkuðu	hökkuðu
genitive (eignarfall)	hakkaða	hökkuðu	hakkaða	hökkuðu	hökkuðu	hökkuðu

Derived terms

• hakk

Japanese

Romanization

hakka

1. Rōmaji transcription of はっか
2. Rōmaji transcription of ハッカ

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• hakken (of noun)
• hakket (of verb)

Noun

hakka m or f

1. definite feminine singular of hakke

Verb

hakka

1. inflection of hakke:
   1. simple past
   2. past participle

Norwegian Nynorsk

Noun

hakka f

1. definite singular of hakke

Portuguese

Noun

hakka m or f by sense (plural hakkas)

1. Hakka (a member of a Han ethnic group of southern China)

Adjective

hakka (invariable)

1. Hakka (relating to the Hakka people)