hefna

Icelandic

Etymology

From Old Norse hefna, cognate with Danish hævne, Norwegian Bokmål hevne, Norwegian Nynorsk hemne, Swedish hämna, hämnas.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈhɛpna/
• Rhymes: -ɛpna

Verb

hefna (weak verb, third-person singular past indicative hefndi, supine hefnt)

1. to avenge, revenge

Conjugation

hefna – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að hefna
supine sagnbót		hefnt
present participle lýsingarháttur nútíðar		hefnandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	hefni	hefndi		hefni	hefndi
	þú	hefnir	hefndir		hefnir	hefndir
	hann, hún, það	hefnir	hefndi		hefni	hefndi
plural	við	hefnum	hefndum		hefnum	hefndum
	þið	hefnið	hefnduð		hefnið	hefnduð
	þeir, þær, þau	hefna	hefndu		hefni	hefndu
		imperative boðháttur
singular	þú	hefn (þú), hefndu
plural	þið	hefnið (þið), hefniði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hefnast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að hefnast
supine sagnbót		hefnst
present participle lýsingarháttur nútíðar		hefnandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	hefnist	hefndist		hefnist	hefndist
	þú	hefnist	hefndist		hefnist	hefndist
	hann, hún, það	hefnist	hefndist		hefnist	hefndist
plural	við	hefnumst	hefndumst		hefnumst	hefndumst
	þið	hefnist	hefndust		hefnist	hefndust
	þeir, þær, þau	hefnast	hefndust		hefnist	hefndust
		imperative boðháttur
singular	þú	hefnst (þú), hefnstu
plural	þið	hefnist (þið), hefnisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms

• hefna sín á
• hefnast

Related terms

• hefnd (noun)

Further reading

• “hefna” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)

Anagrams

• hnefa