hnjóta

Icelandic

Etymology

From Proto-Germanic *hneutaną, related to hnjótur, hnot, hnúta, and hnöggva.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈn̥jouːta/

  Rhymes: -ouːta

Verb

hnjóta (strong verb, third-person singular past indicative hnaut, third-person plural past indicative hnutu, supine hnotið)

1. to stumble [with um (+ accusative) ‘over’]

   Drengurinn hnaut um steininn.

   The boy tripped over the rock.

   • Stephan G. Stephansson, Fullkomleikinn ("The Perfectness")

     Hæsta takmark hugsjónar

     haft í stiga aðeins var.

     Að hnjóta um lífsins hála svið,

     að hrasa og falla, en upp á við,

     er ferill framfara auði.

     Vision's highest goal

     was only kept in stairs.

     To trip over life's slippery stage,

     to stumble and fall, but upwards,

     are the empty traces of progress.

Conjugation

hnjóta – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að hnjóta
supine sagnbót		hnotið
present participle lýsingarháttur nútíðar		hnjótandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	hnýt	hnaut		hnjóti	hnyti
	þú	hnýtur	hnaust		hnjótir	hnytir
	hann, hún, það	hnýtur	hnaut		hnjóti	hnyti
plural	við	hnjótum	hnutum		hnjótum	hnytum
	þið	hnjótið	hnutuð		hnjótið	hnytuð
	þeir, þær, þau	hnjóta	hnutu		hnjóti	hnytu
		imperative boðháttur
singular	þú	hnjót (þú), hnjóttu
plural	þið	hnjótið (þið), hnjótiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hnotinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hnotinn	hnotin	hnotið	hnotnir	hnotnar	hnotin
accusative (þolfall)	hnotinn	hnotna	hnotið	hnotna	hnotnar	hnotin
dative (þágufall)	hnotnum	hnotinni	hnotnu	hnotnum	hnotnum	hnotnum
genitive (eignarfall)	hnotins	hnotinnar	hnotins	hnotinna	hnotinna	hnotinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hnotni	hnotna	hnotna	hnotnu	hnotnu	hnotnu
accusative (þolfall)	hnotna	hnotnu	hnotna	hnotnu	hnotnu	hnotnu
dative (þágufall)	hnotna	hnotnu	hnotna	hnotnu	hnotnu	hnotnu
genitive (eignarfall)	hnotna	hnotnu	hnotna	hnotnu	hnotnu	hnotnu

References

• Ásgeir Blöndal Magnússon (1989), Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)